Oznaki miłości i zakochania

Zakochanie to nie tylko stan umysłu, wpływa także na przemiany w organizmie. Zakochanym serca biją szybciej, oczy błyszczą, źrenice rozszerzają się, a twarze jaśnieją ze szczęścia.

Sprecyzowanie, na czym polega istota miłości jest przedmiotem wielu sporów, stąd trudno jest wymienić jakieś "wyznaczniki" zakochania. Bardzo często to, co osobie zainteresowanej wydaje się miłością, dla postronnych jest jedynie afektem. Oczywiście istnieje różnica pomiędzy głęboką miłością do drugiej osoby a zakochaniem się, romantycznym i płomiennym.

Ale to właśnie ze stanem zakochania łączą się widoczne symptomy kochania. Ułożono nawet kwestionariusz, dzięki któremu można zmierzyć miłość i odróżnić ją od uczucia sympatii co przecież niekoniecznie występuje w połączeniu z miłością. Analizując odpowiedzi wielu randkujących ze sobą zakochanych, okazało się, że miłość ma trzy główne składniki:

• przywiązanie
• troska
• intymność

To coś zwane miłością

Przywiązanie oznacza pragnienie bycia z drugą osobą i otrzymywania od niej emocjonalnego wsparcia. Troska odnosi się do poczucia odpowiedzialności za drugą osobę, a intymność - bliskie i pełne ufności wzajemne dzielenie się myślami i odczuciami. Kiedy wszystkie te uczucia występują, mamy prawo powiedzieć, że para jest zakochana.

Jeśli mamy jedynie bardzo dobre mniemanie o drugiej osobie, ciepłe i pełne szacunku nastawienie, ale nie odczuwamy szczególnego przywiązania, troski i potrzeby intymności, zapewne lubimy ją, ale niekoniecznie kochamy.

Tematy z forum:

• Miłość do dziewczyny, co zrobić?
• Jak to jest, czy jeszcze jest miłość?
• Podrywanie kobiet w barach i dyskotekach
• Miłość (jedno slowo a tak wiele znaczy)
• Gdzie podrywa sie dziewczyny?
• Miłość u nieletnich

Zakochane spojrzenia

Wzajemne i wyłączne zaabsorbowanie sobą i poświęcanie szczególnej uwagi drugiej osobie to niewątpliwy sygnał, że para jest zakochana. Zakochani siedzą i stoją blisko siebie, a także zwracają swoje ciało w kierunku partnera. Barkami i ramionami "odgradzają" się od innych, chcąc tym samym stworzyć zamkniętą całość, wykluczającą potencjalnych intruzów. Najczęściej nie są zainteresowani poszerzeniem kręgu znajomych. Unikają rozmów z innymi ludźmi, mówią szeptem i oddalają się w poszukiwaniu odosobnienia, gdy tylko nadarzy się taka sposobność.

Dziecięca paplanina

Pocałunki są naturalnym gestem, typowym dla zakochanych, co może się kojarzyć z bliskością w relacji rodzic - dziecko. Dziecięca paplanina, używanie pieszczotliwych imion, trzymanie się za ręce, przytulanie i ssanie piersi, wszystko to przywodzi na myśl doświadczenia wyniesione z wczesnego dzieciństwa.

W pewnym sensie kochankowie przejmują kolejno wobec siebie role rodzica i dziecka, na przemian dostarczając sobie i otrzymując dotykowe i emocjonalne bodźce, otuchę i wsparcie.

Kontakt wzrokowy

Najbardziej charakterystyczną cechą kobiecego flirtu jest kokietowanie spojrzeniami. Kobieta pozwala, by nawiązał się kontakt wzrokowy, a następnie spuszcza oczy lub przenosi wzrok gdzie indziej. W tym momencie może się uśmiechać, chichotać, może też ukryć twarz. Jest to zuchwały, prowokujący gest, który można odczytać jako zaproszenie do pogoni. "Mogę uciekać, ale chętnie dałabym się złapać" - mówią kobiece oczy.

Bardziej bezpośrednim sposobem na przyciągnięcie kochanka jest sprowokowanie jakiejś formy żartobliwej agresji (obrażanie, rozwichrzenie włosów partnera, oblewanie wodą lub obrzucanie kawałkami trawy czy też podszczypywanie w pośladki). Zazwyczaj kończy się to pościgiem, w którym demonstrowana jest sprawność fizyczna, a pobudzenie narasta.

Czarujące uśmiechy i spojrzenia

Inne sygnały nawiązania flirtu i zalotów są powszechnie znane, choć rzadko jesteśmy ich świadomi w czasie, gdy je wysyłamy lub otrzymujemy. Należą do nich czynności upiększające (dbałość o włosy i ubranie, wciąganie brzuszka czy częste spoglądanie w lustro) uśmiech i zwilżanie warg.

Rozmiary źrenic można uznać za kolejny "wskaźnik" romantycznego zadurzenia, ale często są to sygnały zbyt subtelne do wykrycia i najczęściej można je dostrzec w trakcie początkowych spotkań, kiedy para zaczyna odczuwać do siebie pociąg. Zasadą jest, że kiedy widzimy coś, co nas interesuje lub ekscytuje, nasze źrenice rozszerzają się, jak gdyby chciały pomóc nam lepiej to zobaczyć.

Zakochani wyrażają swoje uczucia przez działanie i przydają temu ogromną wagę. Na przykład mogą kupować sobie prezenty, przygotowywać wyszukane posiłki albo telefonować do siebie tylko po to, żeby powiedzieć "kocham cię".

Fenyloetyloamina

Główną cechą tych romantycznych gestów jest ich specyficzne znaczenie i skierowanie do wybranej osoby. Są one właściwe tylko dla danego związku. Ale miłość nie tylko wpływa na nasze zachowanie - jest również powodem fizjologicznych zmian. Ludzie zakochani rzeczywiście wyglądają inaczej - promieniują czymś w rodzaju blasku, co z kolei świadczy o dobrym zdrowiu i radości życia.

To dobre samopoczucie i uczucie euforii, które mu towarzyszy, spowodowane jest przez neurotransmiter zwany fenyloetyloaminą. Ta substancja chemiczna, wytwarzana w większych ilościach w mózgu, gdy człowiek jest zakochany, stanowi coś w rodzaju czynnika pobudzającego, który zwiększa podniecnie i sprawia, że serce zaczyna bić szybciej.

Innym skutkiem jej działania jest zwiększenie przepustowości naczyń krwionośnych, co powoduje, że skóra błyszczy. Równocześnie nasze oczy stają się bardziej jasne, a źrenice rozszerzają się.

Dziwne zachowanie

Jedna osoba, gdy się zakochuje odczuwa ogromne szczęście, równowagę wewnętrzną i pewność siebie, zaś inna może wydawać się poruszona, podekscytowana i niespokojna. Uważa się, że to miłość w obu przypadkach jest przyczyną zmian w osobowości zakochanego, ale w rzeczywistości zakochani po prostu są niezupełnie sobą.

Miłość jest ślepa

Istnieją dowody naukowe, że miłość w jakimś sensie zniekształca postrzegane zdarzenia i osoby. Pewien psycholog poprosił młode zakochane pary, żeby obserwowały czynności wykonywane przez ich partnera i osobę zupełnie obcą w tych samych sytuacjach. Przeprowadzone następnie testy wykazały, że łatwiej zapamiętać bez zniekształceń działania osoby obcej niż partnera. Te "deformacje" były tym większe, im silniejsza była miłość.