Agnieszka zaprasza do miłosnej lektury
https://agnieszka.com.pl/forum/
upadly_aniol pisze:ludzie ciagle mowia ze maja pecha,a moze to tylko zbieg okolicznosci?
Pewnie masz rację...może to nie pech tylko przeznaczenie...a może pech to po prostu druga inna nazwa przeznaczenia, które nam nie pasuje Kto wie Sir Charles pisze:Ja np. zawsze gdy jest gdzieś kilka kolejek ustawiam się w tej, w której stoję najdłużej, ale raczej nie jest to skutkiem pecha, a tylko mojej wrodzonej dupowatości w tej dziedzinie życia jaką są kolejki
...ja z kolei wszystko rozwalam i o wszystko sie potykam 
tzn ze jezeli tak mowie to on istenieje w mojej wyobrazni,w glowie? a jak kogos przekonac ze nie ma pecha?ze on nie istnieje?ptaszek pisze:Jeśli wierzysz w pech, to dla Ciebie istnieje
![:]](./images/smilies/krzywy.gif ":]")
Z reszta wszystko co sie nam przytrafia juz od dawna jest zaplanowane i nie mamy na to wplywu.
Blade pisze: Z reszta wszystko co sie nam przytrafia juz od dawna jest zaplanowane i nie mamy na to wplywu.
Jedni wierzą w przeznaczenie, inni w przypadek. Jeszcze inni.... w nic nie wierzą.... z wyj. siebie.pani_minister pisze:klik1 - str.3, trochę statystki
upadly_aniol pisze:a jak kogos przekonac ze nie ma pecha?ze on nie istnieje?
Kod: Zaznacz cały
(...) Jak już o puszce Pandory mowa, to prawa Murphy'ego mówią nam o nieszczęściach chodzących stadami, o tym, że druga kolejka zawsze posuwa się szybciej, że innym się udaje a my mamy pecha. Tajemnica tego spisku nie jest specjalnie skomplikowana. Niemiłe fakty utrwalają się w naszej pamięci znacznie lepiej niż neutralne, a nawet miłe. Możesz wbić 10 tysięcy gwoździ, a pamiętać będziesz tylko ten jeden, kiedy trafiłeś młotkiem w palec. Jeżeli wtedy obok ciebie na stole siedział czarny kot będziesz go przez całe życie kojarzył z próbą wbicia palca w deskę. Możesz dziesięć razy pod rząd stać w kolejce, która posuwa się szybciej niż kolejka sąsiednia i tego nie zauważysz, ale jeśli dwa razy pod rząd bliźnim powiodło się lepiej, najprawdopodobniej zbudujesz z tego prawidłowość statystyczną. Nasz jaskiniowy umysł wspaniale wpycha nas w rolę prymitywnych racjonalistów. Budujemy statystyki niepowodzeń, zapominając wszystko, co poszło gładko jak z płatka. W efekcie okazuje się, że świat się zmówił przeciwko nam i głównie przeciwko nam. Spiskowa teoria dziejów indywidualnych i zbiorowych daje się udowodnić — wystarczy sięgnąć do naszego Instytutu Pamięci Jednostkowej, a tam jest wszystko zapisane (jeśli nawet nie wszystko, to przynajmniej to co opatrzyliśmy trzema wykrzyknikami). (...)