agnieszka.com.pl

Co macie do powiedzenia jezeli kogos zycie boli, jesli jest to ciagla agonia podazaniem w okreslonym kierunku, bezdechu zapomnienia, oddania sie w rece Kogos (Boga czy tez innej mocy), co myslicie o czlowieku ktory stracil sens wszystkiego nie potrafi wyznaczyc sobie celu , powtornej drogi na ktora ma wejsc by mogl i umial znow ja kroczyc.

Jak odnalesc sen jak odalesc sciezke zycia jesli nia ma sie juz nadzieii?????????

To się zaczyna nad sobą pracowac - z pomoca lub bez.
Nawet jeśli to może się wydawać dla takiej osoby bezsensowne.

Pzeciez użalanie się nad sobą niczego nie zmieni. A ty chybato robisz...

po co to wszystko jesli nie chce sie juz nic jesli nie ma sie zadnego celu pewnie powiecie ze cel nalezy sobie stworzyc jednakze POCO jesli nie chce sie juz zyc??

wlasnie po to by sie chcialo zyc

Nie raz wpadałam w takie stany - ale gdzieś odkryłam, ze to lubie na swój sposób, że człowiek często lubi się umartwiać - życie własnie czasem nabiera sens w tym intensywnym czuciu. Jednak nad wszystkim mozna zapanować, nasza psychika.. - mozesz z nia zrobić wszystko, teraz jesteś w stanie któremu pozwoliłeś się uwieść. Rzadko kto chce wyleczyć się ze swojej ,,choroby", czasem trzeba upaść na dno, by wreszcie zacząć chcieć, bo narazie niechcesz tego - pozwalasz, aby to Cie opętało. jednak wybór zawsze należy do Ciebie. I inni ludzie nie mają z tym nic wspólnego, tylko w Tobie tkwi klucz i Ty podejmujesz decyzje czy chcesz po niego sięgnąć.

Nadzieję trzeba mieć.Nadzieja trzyma nas przy życiu.

Napisz coś więcej,jeżeli możesz.Skąd taki stan?Przyczyna.Spróbujemy pogadać o tym.

Pozdrówka!

Ptaszku to nie ten stan , On jest ponad tym stanem juz jesli jest tak jak pisze poczekam co napisze dalej ! :564:

Uważam, że nie należy myśleć o Bogu, wierzyć w Opatrzność i dobre duszki. Jesteśmy kowalem swojego losu. Chyba najłatwiej jest się poddać, gdy się nam życie wali i chyba każdy musi znaleźć drogę jak z tego wyjść, niewiem czy jest jakaś uniwersalna metoda, musiałbyś faktycznie napisać coś więcej...
Cholernie ciężko jest się podnieść, tym bardziej jeśli nikt Tobie nie pomaga. Czasem czas robi swoje...

Adwokat Diabla ma racje bardzo siezko jest sie podnies jezeli nie ma sie zadnej nawet jednej iskierki motywacji i nadzieii do zycia a jest to niemozliwe w przypadku kiedy nie masz wokol siebie kogos kto chce razem z toba wstac i isc

Czasami wystarczy tylko byc to tak malo a tak wiele znaczy...

Nie zapominajcie o innych ktorzy tego potrzebuja.

Ethan_Powell pisze:
Czasami wystarczy tylko byc to tak malo a tak wiele znaczy...

Nie zapominajcie o innych ktorzy tego potrzebuja.

Ethan w tym momencie sam sobie odpowiedziałeś na to,co Cię dręczy.

Czy widzisz to?

Twoj stan ducha nie jest zbyt budujacym dla Ciebie. dobre jest jedyne to ze szukasz wyjscia z tej sytuacji z czego sie tu cieszymy. jestesmy by pomoc.. tylko ciezko nam to przychodiz. mysle ze masz wiele osob obok siebie tylko ich nie zauwazasz.. zawsze jest ktos kto chcialby byc obok Ciebie.
byc moze najlepszym rozwiazaniem byloby zanurzenie sie w jakies hobby? moze dzieki niemu znajdziesz pokrewne dusze..
kazdy ma cel. i Ty go rowniez posiadasz a wiesz o jakim celu mowie? o tym ze twoim celem jest szukanie tego celu.moze i glupio brzmi ale tak jest.

Jeśli ktos jest kowalem własnego losu to dla mnie kłóci się to z obarczaniem innych swoimi problemami i oczekiwanie od nich, że coś zrobią z Tobą, za Ciebie.
Ale nie o tym mowa.
Poza tym niekoniecznie trzeba spaść na sam dół żeby się odbić. Trzeba po prostu się starać.
Mnie w ciężkich okresach nie pomagała ani myśl o Bogu (w którego w sumie połowicznie wierzę) ani to , że mogę żyć dla innych. Pomagały takie myśli jak mała byłam.
A żeby znaleźć siłę na kolejny beznadziejny dzień zwyczajnie szukam jej w sobie a nie w innych. Też zbyt wielu celi sobie nie stawiam. czasem jedyny to przeżyć kolejny beznadziejny dzień. Robię też często sobie na przekór. Chciałabym np już dać sobie spokój z tym wszystkim, ale stwierdzam np że mi się nie hce choćby tego robić. Albo mowię sobie "jeszcze jeden dzień mnie nie zbawi a może coś się fajnego stać".

Mowisz o celu jednak jesli czlowiek ma wszystiego dosc nie chce miec celu nie chce sobie stwarzac zludnej nadzieii ktora wczesniej czy pozniej i tak go zwiedzie i zostanie tylko tesknota wspomnienia bol....

Masz juz depresje , boje sie o Ciebie :564:

Ethan, jesli ten Twoj stan trwa, nie ma przy Tobie nikogo, kto moze Ci pomoc, sam nie widzisz mozliwosci wyjscia z tego stanu, ale chcesz z niego wyjsc, to udaj sie prosze po pomoc do specjalisty, najlepiej psychiatry. On bedzie mogl Ci przepisac najpierw jakies leki (nie obawiaj sie, zadne uzalezniajace, pewnie wystarcza deprim czy cos takiego) a potem bedzie czas na pojscie dalej, czyli rozpoczecie terapii np.
Trzymam kciuki!!

Ethan_Powell pisze:Mowisz o celu jednak jesli czlowiek ma wszystiego dosc nie chce miec celu nie chce sobie stwarzac zludnej nadzieii ktora wczesniej czy pozniej i tak go zwiedzie i zostanie tylko tesknota wspomnienia bol....

No czyli cel masz. Tęsknota, wspomnienia, ból. To takze jakiś cel. Oki jeśli masz wszystkiego dość. Ale nawet najbardziej bzdurne myśli pomagają. Może teraz tego nie zrozumiesz do końca, ale Twoja psychika może bardzo dużo. Ja np tak się wyspryciłam, że teraz czasem nie wiem co jest prawdą a co sobie sama wmówiłam ileś lat temu. Poza tym kurcze 4 lata życia sobie wymazałam z pamieci.Czasami :553: swoich możliwości. Ty też powinieneś dostrzec, że tak jak się wpakowałeś w ten stan możesz się z tego wydostać.
Tylko trzeba chcieć, poszukać jakiejś motywacji (choćby najgłupszej ale skutecznej).