Wiara i uczucia

[runeko]

Czy wiara w Boga i Wasza własna religijność wpływają jakoś na Wasze związki? Czy utrata tej wiary może rzutować na sytuację partnerską? Czy hedonizm ma miejsce w związku i czy ateizm może ułatwić partnerskie porozumienie poprzez usunięcie religijnie narzuconych blokad?

Siedem grzechów głównych, w tym pożądanie wymyślił kościół i to on wprowadził je jako chrześcijański dogmat. Nie są nazwane w Biblii (co nie oznacza, że nie są złe, ale to już osobny temat). Ostatnio zdałam sobie mocno sprawę z tego, jaką psychiczną blokadę (nie w moim przypadku co prawda, ale sama znajomość listy grzechów głównych i tego, że pożądanie jest złe jest w pewnym sensie hamująca) powoduje strach przed własnym ciałem.

Zastanawiam się, czy moja sytuacja w związku popycha mnie do szukania odpowiedzi dla samej siebie. Gdzie kończy się zabawa i zaczyna w miłości grzech i czy coś takiego w ogóle istnieje? Nie mówię tu o wybieraniu pozycji, czy nawet nietypowych doświadczeniach seksualnych, tylko pytam: czy możliwe jest psychiczne wyzwolenie się spod jarzma domniemanej odpowiedzialności za grzech? I czy jest to bezpiecznie w kontekście związku dwóch osób?

[eng]

Czy wiara w Boga i Wasza własna religijność wpływają jakoś na Wasze związki?

niestety tak, bo "Czarni" lubią grzebać komuś w sypialni albo w łowach. Zwykle ze skutkiem opłakanym ... ale tak to jest jak sie choduje bezwolne owieczki przez pokolenia, pozbawione myślenia i samodzielnych ocen.
Zresztą trudno wyobrazić sobie związek ateisty, zagorzałego wroga kościoła i wszystkiego co z bogiem związane i panienki leżacej krzyżem w sypialni po każdym "grzechu" bo ją tak rodzice wychowali
Większośc rozpadów związków które przeżyłem ( tych poza ewidentnymi oszustwami partnerek) wynikał z kompletnej niezgodnosci swiatopogladowej.

[Andrew]

Tak - bowiem kosciół w sumie nieczego złego nie uczy !
Ja bym Rune pozostawił owe 7 grzechów głównych , a przyjrzał sie dekalogowi w jego oryginalnej wersji ! Wiara tak - ale nie dokladnie taka jaką by chciał kosciół mam swój rozum ! wiec nie bede niczym fanatyk słuchał i zył według kogos kto sam oszukuje !

[runeko]

No tak, ok ale nikt mi jeszcze nie odpowiedział na najważniejsze- ostatnie pytanie w pierwszym poście mojego tematu.

[Andrew]

co jest grzechem Rune ? bo jesli masz problem, ze uwazasz masturbacje np. za grzech - to ci współczuję !

[Miltonia]

Chyba w dosc specyficzny sposob pojmujesz religijnosc, tzn chyba tak dosc wprost, tak jak stara babcia troche.

Pozadanie nie jest grzechem w kulturze katolickiej. Ba, nawet przeciez wskazane jest pozadanie partnera. Nigdzie nie spotkalam sie z tym, ani nikt mnie nie uczyl, ze pozadanie jest grzechem. Kosciol uznaje pragnienie partnera za cos normalnego, tylko daje wykladnie tego, co z tym pozadaniem mozna dalej robic.

Tu sie nawet z Kosciolem zgadzam, ze nie uleganie kazdemu pozadaniu jest wlasciwe i ze jesli juz, powinno sie to odbywac w powaznym zwiazku. Ja tu daje przyzwolenie na zwiazki nieformalne, Kosciol juz nie. Natomiast uwazam ze szkodliwe jest calkowite uleganie kazdemu pragnieniu, czy to zwiazanemu z seksem czy z dobrami materialnymi czy z zaspokojeniem swoich potrzeb psychicznych.

Jesli masz z tylu glowy przekonanie, ze to co robisz jest grzechem, bo zwiazek niesformalizowany, bo costam, to mysle ze to wyrazny znak, ze pora wrocic do korzeni, do zasad, ale nie tylko tych swoich obcnych, stworzonych zeby sie zylo latwiej, ale rowniez do tych trudniejszych, podstawowych. Czasami nie sa one takie glupie.

[runeko]

co jest grzechem Rune ? bo jesli masz problem, ze uwazasz masturbacje np. za grzech - to ci współczuję !

Chyba w dosc specyficzny sposob pojmujesz religijnosc, tzn chyba tak dosc wprost, tak jak stara babcia troche.

Widze ze nikt mnie tu w sumie nie zrozumial....

[Andrew]

Skoro nikt to moze przemów jak do prostych ludzi <browar>

[Miltonia]

Ja Ci napisalam dokladnie moja odpowiedz na pytania z konca postu. Ale moze nie to chcialas uslyszec.

[shaman]

Czy wiara w Boga i Wasza własna religijność wpływają jakoś na Wasze związki?

Tak. Ale nie w wyraźnie negatywny sposób. Jestem tolerancyjny i pełen szacunku dla innych światopoglądów. I z takimi osobami się spotykam.

Czy utrata tej wiary może rzutować na sytuację partnerską?

Oczywiście. To wydarzenie, partner musi odpowiednio zareagować.

Czy hedonizm ma miejsce w związku i czy ateizm może ułatwić partnerskie porozumienie poprzez usunięcie religijnie narzuconych blokad?

Nie czuję za bardzo tego pytania. Hedonizm jest do d.... Ateizm przez wpisane negowanie jest nietolerancyjny, co mi się nie podoba - rodzi to konflikty, więc wątpię aby cokolwiek ułatwiał.

Gdzie kończy się zabawa i zaczyna w miłości grzech i czy coś takiego w ogóle istnieje?

Tam, gdzie Twój światopogląd (modyfikowany przez wiarę) Ci powie.

zy możliwe jest psychiczne wyzwolenie się spod jarzma domniemanej odpowiedzialności za grzech?

Jasne. Wydaje mi się nawet, że większość katolików to osiągnęła bardzo łatwo. Kościół, dogmaty, post w każdy piątek - ale łóżko to co innego. I nie przejmują się tym, nie myślą wcale.

I czy jest to bezpiecznie w kontekście związku dwóch osób?

Zależy od ich światopoglądów, od indywidualnego przypadku. To zmiana. Jak każda zmiana może być dobra lub zła.

[pani_minister]

czy ateizm może ułatwić partnerskie porozumienie poprzez usunięcie religijnie narzuconych blokad? [...] czy możliwe jest psychiczne wyzwolenie się spod jarzma domniemanej odpowiedzialności za grzech? I czy jest to bezpiecznie w kontekście związku dwóch osób?

Ależ ateizm / agnostycyzm / inne "a-" niereligijne to nie brak zasad, blokad, reguł i odpowiedzialności. Usuwasz te blokady katolickie - i co? Nie ma nic, jak u Kononowicza? Nawet jeśli nie ma odpowiedzialności za "grzech", jest zwykle całkiem niezła odpowiedzialność za siebie, czyny, słowa i myśli. Inny może być punkt odniesienia - i tak, tutaj może być to niebezpieczne dla związku, jeśli nadmiernie się te punkty, początki układu, rozmijają.
Jeśli zaś zazębiają się, niebezpieczeństwa bym w tej sferze nie węszyła.

Węszyłabym w czym innym: niedobrze jest usuwać blokady komuś, kto wygląda, jakby nie miał czym wędzidła religijnego zastąpić. Usuniesz formę nadającą kształt - i rozleje Ci się osoba.

[PFC]

Czy wiara w Boga i Wasza własna religijność wpływają jakoś na Wasze związki?

Nie... Zasadniczo nie uznaję autorytetów instytucji wszelkich, a zwłaszcza osób, a opieram się przede wszystkim na zasadach, wynikających z własnych przemyśleń. Wiara to indywidualny, niepowtarzalny stosunek jednostki do Boga; partner IMHO nic do tego nie ma, bo nie musi nawet wierzyć.

Czy utrata tej wiary może rzutować na sytuację partnerską?

Nie wiem... Zależy od okoliczności.

Czy hedonizm ma miejsce w związku i czy ateizm może ułatwić partnerskie porozumienie poprzez usunięcie religijnie narzuconych blokad?

Zacznijmy od tego, że blokady zawsze narzucamy sobie sami... W ogóle powinno być tak, że ktoś wierzy, ponieważ jest taki, a nie inny (wiara wynika z wewnętrznego przekonania i systemu wartości), a nie - staje się taki, a nie inny (a raczej próbuje), ponieważ wierzy. Wówczas nie ma takich problemów.

[Koko]

Nie... Zasadniczo nie uznaję autorytetów instytucji wszelkich, a zwłaszcza osób, a opieram się przede wszystkim na zasadach, wynikających z własnych przemyśleń.

Kosciol, jakiejkolwiek wiary, to nie budynek, a ludzie, ktorzy go tworza. To raz.
Dwa. Wlasne przemyslenia musisz na czyms oprzec. Na czyms, co moze sie okazac przemysleniami drugiej osoby. Nie widze w tym nic zlego, aby wziac czyjes normy (Kosciola) za swoje. Nie trace swojej dumy wcale, ani nie jestem glupia, bo powzielam czyjes za swoje. Glupota byloby sie wypierac wszystkiego, co nie pochodzi ode mnie, bo tak naprawde..? Co pochodzi tylko od Ciebie? No co?

Usuwasz te blokady katolickie - i co? Nie ma nic, jak u Kononowicza? Nawet jeśli nie ma odpowiedzialności za "grzech", jest zwykle całkiem niezła odpowiedzialność za siebie, czyny, słowa i myśli. Inny może być punkt odniesienia - i tak, tutaj może być to niebezpieczne dla związku, jeśli nadmiernie się te punkty, początki układu, rozmijają.
Jeśli zaś zazębiają się, niebezpieczeństwa bym w tej sferze nie węszyła.

Swietna wypowiedz.

Sama nie wiem czy wierze w Boga, na pewno wierze w opowiesci biblijne, moze nie wszystkie, ale Biblie przeczytalam cala, historie znam i jakos wynosze swoje wartosci z wartosci chrzescijanskich. Moze powielam kulture, nie religie. Tutaj Charlie by mi nie uwierzyl, albo bardzo by sie zdziwil, ale tak jest.
Mniejsza z tym. Jesli cos dziala i dziala dobrze dla Ciebie Runeko- nie balabym sie byc, odpowiednio do sytuacji, religijna czy byc ateista. U mnie w zwiaku, mimo ze On jest ateista, przynajmniej ja tak stwierdzam, wszystko gra, bo to osoba a nie religia musi decydowac. Nieprawdaz?

[runeko]

niereligijne to nie brak zasad, blokad, reguł i odpowiedzialności.

Właśnie o to chodziło. Co może stać się, jeżeli okazałoby się, że jedynie te religijne granice powstrzymywały osobę przed pewnym postępowaniem? Co jeżeli zasady moralne nie okażą się wystarczająco silne?

wiara wynika z wewnętrznego przekonania i systemu wartości

To chyba raczej odwrotnie. System wartości może wypływać z wiary. Posiadanie mocnego systemu wartości nie czyni nas przecież katolikami, muzułmanami itp.

Na czyms, co moze sie okazac przemysleniami drugiej osoby

Ba, co musiało być przecież zainspirowane przemyśleniami innej osoby. Człowiek przecież nie myśli tak "sam z siebie" tylko musi być czymś do tego myślenia zainspirowany.

Sama nie wiem czy wierze w Boga, na pewno wierze w opowiesci biblijne, moze nie wszystkie, ale Biblie przeczytalam cala, historie znam i jakos wynosze swoje wartosci z wartosci chrzescijanskich. Moze powielam kulture, nie religie. Tutaj Charlie by mi nie uwierzyl, albo bardzo by sie zdziwil, ale tak jest.

To tak jak moja mama. Nie widzę w tym nic niemożliwego. Dobrzy ludzie nie muszą być katolikami. I odwrotnie.

[hathor]

Czy wiara w Boga i Wasza własna religijność wpływają jakoś na Wasze związki?

Mam takie doświadczenie. Mój były uważa się za osobę wierzącą (co niedziela do kościółka i takie tam), ja natomiast nie i praktykuję żadnej religii. To dla niego okazało się być zbyt dużą przeszkodą do bycia razem.
Na ten temat mogę powiedzieć co nieco. Wiadomo powszechnie, że na świecie jest wiele par żyjących razem, a jednak każde z nich praktykuje inną religię. Np na Podlasiu jest wiele małżeństw, gdzie jedno jest katolikiem, drugie prawosławne i żyją, potrafią to jakoś pogodzić. To chyba trzeba mieć pewny stopień dojrzałości (lub inaczej można to nazwać), żeby wzajemnie być razem, mimo że wyznaje się (lub też wcale nie wyznaje) inną wiarę niż partner.

Gdzie kończy się zabawa i zaczyna w miłości grzech i czy coś takiego w ogóle istnieje?

Wg KK jedynie w małżeństwie można współżyć fizycznie, każde pozamałżeńskie kontakty to cudzołóstwo (chcecie, czy nie, ale tak to oceniają). I nie ma znaczenia, że to robisz z miłości.

uwazasz masturbacje np. za grzech

Niestety to też jest grzech w ujęciu KK.

Ateizm przez wpisane negowanie jest nietolerancyjny, co mi się nie podoba - rodzi to konflikty, więc wątpię aby cokolwiek ułatwiał.

Dlaczego nietolerancyjny? To, że ktoś nie wierzy, nie oznacza, że nie ma moralności/tolerancji etc.. To nie wiara/religia czyni człowieka moralnym. To, że ktoś nie wierzy, nie oznacza, że jak zrobi coś złego, to nie będzie miał wyrzutów sumienia. Wiara po prostu, poza własną etyką, naklada na człowieka pewne zasady.
Obecnie nastały takie czasy, że często ktoś mianuje się katolikiem, a naprawdę jest tylko fałszywym katolikiem, który z tego, co Kościół nakazuje (dekalog, 7 grzechów) robi sobie swoiste menu, z którego wybiera sobie mniej restrykcyjne zasady, część z nich uznaje, część jako tako, a części w ogóle nie bierze pod uwagę. To już nie jest katolik, ale jakiś nowy twór, zależny od osoby. To jest ciekawe zjawisko. Jak takie osoby się spowiadają (jeśli w ogóle), gdy ewidentnie współżyjąc bez ślubu popełnia się grzech? A może wyznają to na każdej spowiedzi? A czy taka spowiedź jest wtedy prawdziwa? Bo przecież powinno się żałować za grzechy. A skoro lubi się seks i kocha osobę, z którą się współżyje, to czy można mówić o żalu? Tylko tym argumentem się posłużyłam, ale wiele "katolików" kradnie, kłamie, oszukuje. To chyba znak tych czasów...

Pozadanie nie jest grzechem w kulturze katolickiej.

O, doprawdy?

Ba, nawet przeciez wskazane jest pozadanie partnera.

Tylko własnego męża/własnej żony.

Nigdzie nie spotkalam sie z tym, ani nikt mnie nie uczyl, ze pozadanie jest grzechem.

IX. Nie pożadaj żony bliźniego swego!
"Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż! A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa" (Mt 5, 27-28) Znane skądś?

[shaman]

Co jeżeli zasady moralne nie okażą się wystarczająco silne?

Jeśli to postępowanie niedopuszczalne etycznie, to dla mnie oznacza, iż dana osoba przestała kamuflować swoje zło.

Posiadanie mocnego systemu wartości nie czyni nas przecież katolikami, muzułmanami itp.

A posiadanie wysoce szlachetnego systemu wartości wynikającego z wyznawanej wiary, nie czyni z nikogo w moich oczach osoby szlachetnej. Bo oznacza to tylko tyle, ze kiedy utraci wiarę, nie będzie przeszkód, by stała się łotrem. Albo... łotrzycą.

shaman napisał/a:
Ateizm przez wpisane negowanie jest nietolerancyjny, co mi się nie podoba - rodzi to konflikty, więc wątpię aby cokolwiek ułatwiał.


Dlaczego nietolerancyjny? To, że ktoś nie wierzy, nie oznacza, że nie ma moralności/tolerancji etc

Chyba chociażby z tego posta możesz wywnioskować, że tak nie myślę. Ale ateizm zakłada negację istnienia Boga. Któregokolwiek. Tak więc statystycznie jest po części taki sam jak katolicyzm czy islam. Wierzę w rozum, który przecież mówi, że bogów nie ma. Tak samo jak katolik głosi słowo Chrzystusa, tak ateista głosi że bogowie nie istnieją.

[kot_schrodingera]

Czy wiara w Boga i Wasza własna religijność wpływają jakoś na Wasze związki?

teoretycznie nie powinienem się wypowiadać w powyższym temacie ale co mi tam po pierwsze chrześcijaństwo spaprało sprawę. wieki gnozy położyły się cieniem na ten aspekt życia. cielesność pojmowana jest jako zło. w dodatku dziedzictwo judaizmu dołożyło swoje i seksualność postrzega się jedynie przez pryzmat prokreacji. i potem mamy takie krzaczki jak spór o aborcję, in vitro, pigułkę. a przecież sex (z powodu ukrytej owulacji) nigdy nie służył tylko prokreacji. to czynnik cementujacy związek. tylko że stowarzyszenie gejów w sukienkach nie pojmie co to związek.

[crazy_joe]

czy możliwe jest psychiczne wyzwolenie się spod jarzma domniemanej odpowiedzialności za grzech? I czy jest to bezpiecznie w kontekście związku dwóch osób?

Jeżeli całe życie, od małego było się poddawanym praniu mózgu, to niestety wyrwanie się może być problematyczne. Rozum i logiczne myślenie podpowiada jedno, a mimo wszystko strach przed odpowiedzialnością za grzech zostaje, choć wcale nie ma logicznego uzasadnienia.

A czy wyrwanie się jest bezpieczne dla związku? Chyba nie, bo jak pogodzić związek "fanatyka" religijnego i kogoś z nieco luźniejszym światopoglądem? Niby można, ale to będzie duża udręka.

[Miltonia]

jeju, hathor czytaj ze zrozumieniem. Tak, nie mozna pozadac zony blizniego ani zadnej jego rzeczy, ale wlasna zone jest wskazane, wiec samo pozadanie jako takie nie jest zle. No ale cos napisales, wiec jest cudownie

[ Dodano: 2009-01-07, 23:55 ]

niereligijne to nie brak zasad, blokad, reguł i odpowiedzialności.

Właśnie o to chodziło. Co może stać się, jeżeli okazałoby się, że jedynie te religijne granice powstrzymywały osobę przed pewnym postępowaniem? Co jeżeli zasady moralne nie okażą się wystarczająco silne?

To znaczy, ze nigdy ta osoba religija nie byla, ze nie wierzyla, tylko byla wyuczona jak malpka, zaprogramowana bez zrozumienia i wgladu. A wiec stac sie moze wszystko, bo taka osoba dopiero wtedy bedzie sobie budowala swoj system wartosci.

Ale nic to, nie da sie uwolnic zupelnie od tego, co wpojone za mlodu:) Mozna to calkowicie zanegowac i przyjac cos zupelnie innego (inna religia, sekta), ale zyjac w jakims w miare normalnym spoleczenstwie, nie da sie zbyt wiele wymyslic, albo trzeba sie z tym bardzo ukrywac. Zbyt daleko od religii nie odejdziesz, superego bedzie stalo na strazy (to przytyk do Freuda, to tak dla Teda akurat, moze kiedys poczyta o co chodzi).

Tak wiec nie wyzwolisz sie do konca z myslenia o czyms jako grzechu. Mysle, ze w przypadku Twojej religijnosci (sadze tylko z tego, co pomiedzy wierszami i z samego pytania) i jej odrzucenia, nie jest do konca mozliwe, z psychologicznego punktu widzenia. Chyba ze odrzucisz wszystko i w calosci zamienisz na cos innego nie wglebiajac sie za bardzo, czy ma to sens czy nie, tak jak wchlania sie religie w dziecinstwie.

[Mikro czarnuch]

Wiara to indywidualny, niepowtarzalny stosunek jednostki do Boga; partner IMHO nic do tego nie ma, bo nie musi nawet wierzyć.

Włożę kij w mrowisko i zapytam, jak zatem, wyobrażałbyś sobie wspólne życie z partnerką, taką bardziej do różańca, niż do tańca, skoro sam byłbyś zainteresowany właśnie tym tańcem, nie różańcem? ;> (nie mówię o hedonizmie)
Nie powiesz chyba, że łatwo jest w takiej sytuacji zbudować związek ?

(...) Ale nie widzę powodów, bym jako ateista przyznawał sobie mniej praw, niż mają ludzie wierzący. Głoszę ateizm w identycznym celu, w jakim chrześcijanie głoszą swoją religię. Bo katolik twierdzi, że człowiek i świat wierzący w Boga będą lepsi. Natomiast z mojego punktu widzenia świat byłby lepszy bez wiary w Boga. (...) Świat będzie lepszy, kiedy my będziemy lepsi – mówi Koraszewski. – Jeżeli w ogóle miałbym przyznać, że kogokolwiek ewangelizuję, nazwałbym siebie ewangelizatorem nauki. Powiem nieco górnolotnie: chcę pokazywać poezję rzeczywistości odkrywaną przy pomocy mikroskopu. Tu właśnie dochodzi do konfliktu z wiarą. Z głęboko zaangażowanym, otwartym na świat katolikiem podzielam dziewięćdziesiąt procent głoszonych przezeń wartości, ale martwi mnie indoktrynacja religijna, która zabija samodzielne myślenie i ciekawość świata. (...)
To fragment pochodzący z artykułu Apostołowie niewiary pióra Marka Zająca z "Tygodnika Powszechnego". Zainteresowanych szerzej tematem, (także, mających odrobinę więcej czasu;) zachęcam do przeczytania.
W skrócie: są to zdania wygłoszone przez różnych ateistów.
Mamy także postawę ateistyczną, widzianą oczami katolika.

Edit:
link do artukułu:
http://wiadomosci.onet.pl/1520637,240,1 ... skart.html

[runeko]

Zbyt daleko od religii nie odejdziesz, superego bedzie stalo na strazy

Tu się zgadzam. Nawet jeśli, kiedyś- to pewnie nie za szybko.

Tak wiec nie wyzwolisz sie do konca z myslenia o czyms jako grzechu. Mysle, ze w przypadku Twojej religijnosci (sadze tylko z tego, co pomiedzy wierszami i z samego pytania) i jej odrzucenia, nie jest do konca mozliwe, z psychologicznego punktu widzenia.

Moja religia swoją drogą bo faktycznie zdecydowałam się co nieco odrzucić i przyjąć bardziej realistyczne (według mnie- żebym zaraz wojny nie wywołała) podejście do religii jako samego kultu. Co do pożądania to trochę tak z tego, że na History Channel właśnie leciał special o siedmiu grzechach głównych i jestem ciekawa co do powiedzenia na ten temat mają ludzie, którym nikt za to nie płaci. Poza tym staram się myśleć nad tym, jak to jest ze zdradą i z hedonizmem. Czy tzw. religijny człowiek może zdradzać i korzystać z życia aż tak mocno?

Natomiast z mojego punktu widzenia świat byłby lepszy bez wiary w Boga.

Czasami pewnie tak. Przecież wiara była zawsze najlepszym narzędziem do prowadzenia wojny i zagrywek politycznych. Taka na przykład inkwizycja....

Ale nie o tym tu, żeby mi tu zaraz się wierni z niewiernymi nie kłócili

[Mikro czarnuch]

Ale nie o tym tu, żeby mi tu zaraz się wierni z niewiernymi nie kłócili

Polemiki bywają cenne, niektóre kłótnie, wręcz bezcenne
Ale spokojna głowa, mało kto ma czas i chęci na czytanie takich artykułów ;p
Zresztą, nawet, jak ktoś się z nim zapozna, przetrawi, przecież nie musi od razu komentować na łamach tego tematu, czy też w ogóle tego forum.
Rzecz dla chętnych, mających czas na rozważania natury bardziej teologicznej;)

[Mysiorek]

Zupełnie nie rozumiem klimatu.
Przecież wszyscy wierzą w 1 Boga!
Czy to chrześcijanie, czy muzułmanie, czy prawosławni, czy ateiści, czy hinduiści, czy ktoś tam coś tam...

To niby co z tą religią? Że program wyborczy różnych proroków był inny, to ludzie se poszli w inne kościoły? Nawet w wewnętrzne?

Zawsze był Bóg, drzewiej p.t: bóstwo, gusło, czy cóś. Doszliśmy już, przez religię, do najnowszej: mikroskop i ja!
No i co z tego? I tak, jak 25738 lat temu, tak i teraz TE SAME wartości są najważniejsze ( i to w każdej wierze): przyjaźń, dobro, pomoc... i takie tam pierdoły. Te wartości były, są i będą niezaleznie od wiary!

Runeko - nie patrz na człowieka przez boga i jakąkolwiek wiarę, patrz na niego jak na człowieka. Tylko i aż.
A wiara to dodatek. Bo nie wiara stworzyła wartości, tylko wartości stworzyły wiarę.

[Nemezis]

Moja religia swoją drogą bo faktycznie zdecydowałam się co nieco odrzucić i przyjąć bardziej realistyczne (według mnie- żebym zaraz wojny nie wywołała) podejście do religii jako samego kultu.

Nie jestes sama, ja rowniez I mimo tego, ze wiem o co Ci w tym temacie chodzi, jakos nie potrafie sie w nim wypowiedziec...

w dodatku dziedzictwo judaizmu dołożyło swoje i seksualność postrzega się jedynie przez pryzmat prokreacji. i potem mamy takie krzaczki jak spór o aborcję, in vitro, pigułkę. a przecież sex (z powodu ukrytej owulacji) nigdy nie służył tylko prokreacji.

Blazej30, a Ty ciagle na ten Kosciol tak najezdzasz. Mam pewna rade dla Ciebie - zanim cos zaczniesz krytykowac i wypowiadac sie na ten temat publicznie, najpierw to dobrze poznaj. Przydaje sie, naprawde. (Nie chce i nie mam czasu rozwijac tematu.)

[pani_minister]

TE SAME wartości są najważniejsze ( i to w każdej wierze)

Nie, jaki człowiek, taka wiara. Nawet z jednej księgi zrodzona, różna będzie.

[kot_schrodingera]

Ty ciagle na ten Kosciol tak najezdzasz.

bo miłość wymaga troski. a troska rodzi wymagania...

[runeko]

Runeko - nie patrz na człowieka przez boga i jakąkolwiek wiarę, patrz na niego jak na człowieka. Tylko i aż.

Patrzę. Jest tylko ten problem, że prziecież owa wiara jest jednym z czynników, które składają sie na tego człowieka. I tak się zapętla.

[Andrew]

zapytac musze ...ta wiara Ci w czyms przeszkadza ?

[eng]

Dewotkom, katoliczkom, zabobonom mówię zdecydowane - NIE!
Przekonałem się w życiu że ludzie wierzący łamią wyznawane podobno zasady, w nosie mają "miłość bliźniego", postepują sprzecznie z deklarowanymi i wyznawanymi poglądami. Oszukiwanie, zdradzanie, intrygi, kłamstwa, egoizm, znęcanie się nad zwierzętami, innymi ludzmi, nieszanowanie żadnych wartości i zasad - i potem w niedzielę na mszę.
Ateiści są zdecydowanie bardziej ludzcy, porządni i mają jedak mniej buraczanego chamstwa w duszy, przynajmniej na takich ja trafiam.
Prędzej czy później wychowanie w katolicyźmie wyjdzie na wierzch jak G zasypane piachem, dziwolągi to mają wyrzuty sumienia za życie w grzechu ( brak ślubu i sex ) i zmieniają partnera na katolika-rozwodnika ... sprzecznośc ? tylko dla ateisty

[Miltonia]

Oczywiscie ze wiara moze przeszkadzac. I wcale nie jest tak, ze wierzymy w jednego Boga. Kazda religia stawia jakies wymagania, czegos od wyznawcy oczekuje i jezeli jest sie katolikiem czy muzulmaninem, to naklada na czlowieka jakies zobowiazania. I albo zle sie czuje, bo ich nie wypelnia, albo sciera sie z partnerem, ktoremu religia stawia inne wymagania.

To Mysiorku o czym Ty mowisz, to jest samo wierzenie w Boga, ale nie bycie osadzonym w religii, a to sie akurat rzadko zdarza. Dzielenie sie oplatkiem, modlenie sie w okreslony sposob, posty itd moga przeszkadzac w zyciu, kiedy sie tego nie robi razem, tak samo jak sposob w jaki dzieli sie obowiazki, wychowuje dzieci itd, bo o ile katolicka religia jest tu dosc liberalna, to inne juz przewaznie nie.