Czy wyobrażasz sobie siebie spełnioną/ego życiowo

[ksiezycowka]

Ale ja też coś takiego przeszedłem. W wieku 16 lat

Nio ja w tym samym.

No oczywiście, że prawda, bo przecież spełnienie, to nie jest żaden stan obiektywny.

Dletgo ktos moze czuc sie wlasnie spelniony samotnie, ale dla mnie nigdy taki nie bedzie. Jezli pozna prawdziwa milosc, kogos z kim bedzie mogl tworzyc reszte zycia i powie ze dzieki temu nie czuje sie spelniony ze czym innym jest dl aniego spelnienie - zrozumiem. Ale w innej sytuacji - naiwnosc.

[Mona]

Samemu można być spełnionym, ale "po spełnieniu"

To ja nawiążę do słów Mysiorka:

poznałam kiedyś starszą panią i jej mąż zmarł, gdy ona miała 55 lat. Obecnie pani ma 82 i od czasu śmierci męża jest sama, bo stwierdziła, iż wszystko, co dobre w życiu już przeżyła, a życie mieli naprawdę fantanstyczne. Powiedziała, że dla niej, nie istnieje na świecie drugi mężczyzna, który mógłby, choć w części zastąpić jej zmarłego męża.

Wybrała samotność w wieku 55 lat i też żyje do tej pory dobrze - wciąż coś czyta, ma masę zainteresowań i pełno znajomych na całym świecie.
Wciąż spełnia się "po spełnieniu". Trzeba jednak mieć bardzą silną osobowość, aby tyle lat, jak w moim przykładzie, spełniać się w pojedynkę. Ale można, jednak

[shaman]

Wyobrażam sobie, owszem. Ale to nie byłoby pełne spełnienie.

[Mysiorek]

Wszystko zależy zatem od tego jak wysoko sobie postawisz poprzeczkę, prawda?

Spełnienie osiąga się po spełnieniu wszystkich... np. marzeń (czyli Twojej "poprzeczki"). Ale...

Skąd wiadomo, że jest się już spełnionym i nic więcej osiągnąć nie można?

... osiągnąć można więcej, ale na to już nie liczysz, bo spełniłeś wszystkie założenia ze swojego życia. Zaczyna się "górka", a nie bylejakość (chociaż ona TEŻ przynosi fantastyczne rozwiązania ).

W takim razie spełnienie to "substancja", która nie może być przesycona?

Tak!!!
Wszystko później to dodatek (przesycenie w postaci wytrącenia osadu - czyli dodatku), choć np. również wspaniały LUB lepszy. Ale dodatek.

Spełnienie to takie cóś: stoisz przed lustrem, widzisz gościa, uśmiechasz się, mówisz: "byłeś i jesteś super, zrobiłeś wszystko co chciałeś, chciałbym być Twoim Przyjacielem, jesteś DOBREM, jesteś ..." i strzelasz sobie z satysfakcją w łeb!... a to co później to tylko zajebiście fajny bonus!
;P

[Soul]

Skąd wiadomo, że jest się już spełnionym i nic więcej osiągnąć nie można?(...) Wszystko zależy zatem od tego jak wysoko sobie postawisz poprzeczkę, prawda?

No oczywiście, że prawda, bo przecież spełnienie, to nie jest żaden stan obiektywny.

Zatem temat uważam za skończony <browar>

Mało to młodo owdowiałych kobiet, które mimo tego nigdy nie "zdradziły" swego nieboszczyka...?

Nie wiem, szczerze to nie znam żadnej ;]

Spełnienie to takie cóś: stoisz przed lustrem, widzisz gościa, uśmiechasz się, mówisz: "byłeś i jesteś super, zrobiłeś wszystko co chciałeś, chciałbym być Twoim Przyjacielem, jesteś DOBREM, jesteś ... i strzelasz sobie z satysfakcją w łeb!... a to co później to tylko zajebiście fajny bonus!
;P

Chore, ale kumam Z drugiej strony byłoby to samolubne posunięcie, pozbawić świata takiej jednostki ;P
Zatem (czysto teoretycznie) pełne spełnienie może być punktem w życiu, który nie każdy może "unieść". w takim wypadku dobrze jest podnosić sobie poprzeczkę tuż przed osiągnięciem tego życiowego maksimum.
Nowe pojęcie "górki" - emocjonalny osad ;DD

[Mysiorek]

byłoby to samolubne posunięcie, pozbawić świata takiej jednostki

A tam, bądźmy skromni ;DD

pełne spełnienie może być punktem w życiu, który nie każdy może "unieść". w takim wypadku dobrze jest podnosić sobie poprzeczkę tuż przed osiągnięciem tego życiowego maksimum.

Może to co napisała Monia - nie każdy.
Bo to co proponujesz, podnoszenie poprzeczki, to ucieczka przed...
No ile razy mozna być spełnionym lub PRAWIE spełnionym, bo sie podnosi poprzeczkę (i w jakim celu)?
I żadnego maksimum!!!... tego nie ma! - mówimy o spełnieniu, czyli zamknięciu "360 stopni", a nie o maksimum! Bo kto wie jakie następne dobro czyha za rogiem?

[mls]

Wyobrażam sobie
I część mojego wyobrażenia o spełnieniu w życiu będzie miało miejsce we wrześniu <zakochani>

[Mona]

No ile razy mozna być spełnionym lub PRAWIE spełnionym, bo sie podnosi poprzeczkę (i w jakim celu)?

Trzeba jednak mieć świadomość tego, że jest się już spełnionym

[Soul]

A tam, bądźmy skromni ;DD

Się rozpędziłem troszkę...

Hmm może i masz rację, ale prędzej to będzie spirala niż zamknięty obieg
Zaraz zaraz... żeby być spełnionym i uzyskać efekt "górki" trzeba osiągnąć to maksimum Przecież za rogiem może właśnie czekać ten nieoczekiwany osad ;]

Wyobrażam sobie
I część mojego wyobrażenia o spełnieniu w życiu będzie miało miejsce we wrześniu <zakochani>

Haha radziłbym przeczytać jeszcze raz pytanie ;]
Swoją drogą ciekawe ilu ludzi źle zagłosowało.

Trzeba jednak mieć świadomość tego, że jest się już spełnionym

Ale mimo wszystko, że można osiągnąć coś jeszcze... czyli jednak tak nie do końca się spełnić. Można się zatem kłócić o to czy ta "górka" to stały punkt w życiu człowieka. Ten osad może być jednak "płynny"

Odbiegamy od głównego wątku chyba ;]

[Mona]

Odbiegamy od głównego wątku chyba ;]

Taa, ale zagłosować można tylko raz ;DD

Ale mimo wszystko, że można osiągnąć coś jeszcze...

Pewnie, ale po co?

[Soul]

Pewnie, ale po co?

Żeby nie było stagnacji, żeby "nie strzelić sobie w łeb". Z jednej strony nie musimy już nic robić bo jesteśmy mega szczęśliwi, ale z drugiej strony nie chcemy zadowolić się tym co mamy. To takie... bardzo indywidualne ;]

[mls]

Haha radziłbym przeczytać jeszcze raz pytanie ;]

Wyobraż sobie, że przeczytałam dokładnie pytanie. Każdy spełnia się życiowo w inny sposób. Jedny przez pracę inni przez drugą osobę. Ja bez drugiej połówki nie wyobrażam sobie tego.
Na dzień dzisiejszy nie jestem spełniona życiowo, ale przede mną jeszcze wiele latek życia .

A może to ty nie rozumniesz pytania

[ Dodano: 2007-02-20, 20:41 ]

Tzn. syn, dom i drzewo?

Osobiście nie wyobrażam sobie życia w pojedynkę ;]

To tak jak ja

Może po prostuc źle się wyraziłam.

[Soul]

Wyobrażasz sobie?
- Raczej tak
- Nie, docelowo partnerstwo jest dla mnie warunkiem, bez którego nie ma mowy o możliwie najpełniejszej samorealizacji


Rozumiem, że zaznaczyłaś drugą opcję

[mls]

Wyobrażałam sobie kiedyś samorealizację bez partnera- najważniejsza była kariera zawodowa( więc pierwsza odpowiedź), ale teraz nie wyobrażam sobie samorealizacji bez partnera. On jest najważniejszym warunkiem do osiągnięcia mojej samorealizacji życiowej( a więc odpowiedź druga).

A od września będę coraz bliżej spełnienia życiowego( mam taką nadzieję )

[Mysiorek]

ale prędzej to będzie spirala niż zamknięty obieg

No nie. Bo najpierw (do spełnienia) jest to zamknięty obieg. A później może to być spiralka (żeby nie rzec: spirala) nieskończona.

żeby być spełnionym i uzyskać efekt "górki" trzeba osiągnąć to maksimum Przecież za rogiem może właśnie czekać ten nieoczekiwany osad

To maksimum jest właśnie spełnieniem - tak jak w kieliszku menisk wypukły.
Jeśli jeszcze tam wlewasz miodzik ( ;P ), on sie tam już nie mieści - jest przepełnienie, czyli górka, czyli "osad" wokół PEŁNEGO kieliszka.
Też świetny w smaku i też można go zlizać ;P

[Soul]

Bo najpierw (do spełnienia) jest to zamknięty obieg. A później może to być spiralka (żeby nie rzec: spirala) nieskończona.

Ale to wszystko zależy z jakiej perspektywy się na tą spiralę patrzy W pewnym momencie można przecież (nawet należy) zmienić perspektywę.

To maksimum jest właśnie spełnieniem - tak jak w kieliszku menisk wypukły.

Ale to wszystko od napięcia powierzchniowego zależy czyli od "cieczy". Jedna potrzebuję więcej, druga mniej by ów menisk mogł powstać. Niektórym w ogóle nie jest dane tego doświadczyć (menisk wklęsły ;P ).

[Mysiorek]

Ale to wszystko od napięcia powierzchniowego zależy czyli od "cieczy". Jedna potrzebuję więcej, druga mniej by ów menisk mogł powstać.

Sądzę, że wszystko zalezy od środowiska ;P , bo jak schłodzisz dopowiednio to i stalagmitz tego może wyjść, nawet nieskończony ;DD

W pewnym momencie można przecież (nawet należy) zmienić perspektywę.

Spirala ma to do siebie, że jest piękna z każdej perspektywy i jak nisko (potem) upadniesz lub jak sie wzniesiesz - zawsze jest zajebista, tak jak i ta (w niej) górka

[Soul]

Sądzę, że wszystko zalezy od środowiska ;P , bo jak schłodzisz dopowiednio to i stalagmitz tego może wyjść, nawet nieskończony ;DD

Oczywiście tylko po co aż tak schładzać skoro później będzie problem z wypiciem? ;P

Spirala piękna jest, ale nie każdy to piękno potrafi zauważyć niestety. Z drugiej jednak strony utopia byłaby niebezpieczna.

Mysiorek... warna daj sobie i mi, bo troszke schodzimy z tematu

[Mysiorek]

skoro później będzie problem z wypiciem

E tam, w ustach spirala się rozpuszcza ;P

warna daj sobie i mi, bo troszke schodzimy z tematu

Nie schodzimy, gadamy o spełnieniu!
Choć deko rozkminiliśmy w topie Charliego, to może skrócę to wszystko:
w momencie spełnienia ( czyli po) przeżywamy ciągłą NIRVANĘ!

(mówisz, że pisałeś OT - chcesz tego warna?) ;DD

[Soul]

(mówisz, że pisałeś OT - chcesz tego warna?) ;DD

a zasłużyłem? Na łaskawe oko moda liczę

w momencie spełnienia ( czyli po) przeżywamy ciągłą NIRVANĘ!

Z dekadencją i sztucznym szczęściem mi się kojarzy, ale niech będzie. Na pewno nie każdemu dane będzie tego doświadczyć.

Dajmy się może innym teraz wypowiedzieć;]

[nadia]

w momencie spełnienia ( czyli po) przeżywamy ciągłą NIRVANĘ!

O to, to, to !!

Spełnienie w miłości jest jak śmierć ! Tam już dalej nie ma czasu, nie ma rozwoju, jest tylko czysta energia, tzw. wielkie NIC rozkoszy )

P.S. Oczywiście pijana jestem

[Andrew]

Co Wy tu za dyrdymały piszecie w waszym wieku mozecie jedynie pisac o zadowoleniu z pzrezytego zycia dotychczas , ale nigdy o spelnieniu sie w nim , nawet mnie jest za wczesnie o tym pisac . <browar>

[Mysiorek]

ale nigdy o spelnieniu sie w nim

No to niby kiedy będzie (w Twoim matrixie) takie spełnienie i czy w ogóle będzie?

[Sir Charles]

Skąd wiadomo, że jest się już spełnionym i nic więcej osiągnąć nie można?(...) Wszystko zależy zatem od tego jak wysoko sobie postawisz poprzeczkę, prawda?

No oczywiście, że prawda, bo przecież spełnienie, to nie jest żaden stan obiektywny.

Zatem temat uważam za skończony <browar>

Ale moim głównym celem było założenie ankiety i zobaczenie sobie proporcji głosów, a dyskusja, to tak niejako przy okazji

On jest najważniejszym warunkiem do osiągnięcia mojej samorealizacji życiowej

Ale ten konkretny, czy ogólnie?

[Miltonia]

Samemu można być spełnionym, ale "po spełnieniu"

To ja nawiążę do słów Mysiorka:

poznałam kiedyś starszą panią i jej mąż zmarł, gdy ona miała 55 lat. Obecnie pani ma 82 i od czasu śmierci męża jest sama, bo stwierdziła, iż wszystko, co dobre w życiu już przeżyła, a życie mieli naprawdę fantanstyczne. Powiedziała, że dla niej, nie istnieje na świecie drugi mężczyzna, który mógłby, choć w części zastąpić jej zmarłego męża.

Wybrała samotność w wieku 55 lat i też żyje do tej pory dobrze - wciąż coś czyta, ma masę zainteresowań i pełno znajomych na całym świecie.
Wciąż spełnia się "po spełnieniu". Trzeba jednak mieć bardzą silną osobowość, aby tyle lat, jak w moim przykładzie, spełniać się w pojedynkę. Ale można, jednak

To ja napisze cos do tego. Mam znajomego, obecnie okolo 65 lat, od kilku lat sam po smierci zony, ktora bardzo dlugo chorowala, cudownie sie nia zajmowal, byli piekna para. Przez kilka lat mowil, ze juz nigdy, ze nie bedzie tak jak bylo itd. Nagle przybiega do mnie zmieszany, zatroskany, z problemem. Poznal swietna kobiete, mlodsza, ale pamiec o zonie itd. Wlasnie przy tej okazji rozmawialismy o spelnieniu w milosci, w zyciu.
Jemu juz nie bedzie tak, jak z zona. Bedzie inaczej. Inny etap zycia, inny zwiazek. Ale cieszylam sie, ze nie zamknal sie na nowe przezycia.

Tym bardziej smieszy mnie, tak wlasnie, smieszy, kiedy Charles pisze o przezyciu czegos w wieku 16 lat i odnoszeniu tego do spelnienia, do poznania czym jest zamiana samotnosci na zwiazek. Czlowiek zmienia sie i nie wie, co go czeka za rogiem. Zamykanie sie na to bo tak, jest ucieczka, tchorzostwem. Ta Pani z opowiesci Mony, choc wybrala swiadomie, moze tez od czegos uciekala. A moze po prostu nie spotkala juz nikogo, kto wstrzasnalby jej swiatem. Moj znajomy spotkal i znalazl w sobie sile, zeby to przyjac.

Moge sobie cos wyobrazac, albo myslec, ze bedzie tak czy siak, a zycie i tak to zweryfikuje. Jak dla mnie wazne jest, zeby sie tak nie zamykac w swojej skorupie jakiejs wygody, bo moze okazac sie, ze jej zburzenie bedzie bolesne, ale za skorupka czeka na nas cos pieknego, o czy nie mielismy pojecia, czego niektorym tu piszacy (ten co trzeba wie o co chodzi) szczerze zycze

[Sir Charles]

kiedy Charles pisze o przezyciu czegos w wieku 16 lat i odnoszeniu tego do spelnienia, do poznania czym jest zamiana samotnosci na zwiazek

Chyba nie doczytałaś. Bo przecież nie masz tylu lat, by nie pamiętać, ze w wieku 16 lat człowiek też nabiera doświadczenia życiowego, a przede wszystkim - że czuje?

A zwłaszcza, że chodziło o zrozumienie własnej naiwności. No więc mam nadzieję, że po prostu nie doczytałaś

Ta Pani z opowiesci Mony, choc wybrala swiadomie, moze tez od czegos uciekala. A moze po prostu nie spotkala juz nikogo, kto wstrzasnalby jej swiatem.

A może ani nie uciekała, ani nie chciała, żeby ktoś wstrząsał jej światem...

[Miltonia]

kiedy Charles pisze o przezyciu czegos w wieku 16 lat i odnoszeniu tego do spelnienia, do poznania czym jest zamiana samotnosci na zwiazek

Chyba nie doczytałaś. Bo przecież nie masz tylu lat, by nie pamiętać, ze w wieku 16 lat człowiek też nabiera doświadczenia życiowego, a przede wszystkim - że czuje?

A zwłaszcza, że chodziło o zrozumienie własnej naiwności. No więc mam nadzieję, że po prostu nie doczytałaś

Moze i tak

Ta Pani z opowiesci Mony, choc wybrala swiadomie, moze tez od czegos uciekala. A moze po prostu nie spotkala juz nikogo, kto wstrzasnalby jej swiatem.

A może ani nie uciekała, ani nie chciała, żeby ktoś wstrząsał jej światem...

To co robila? Zycie nie znosi prozni. Skad wiedziala, ze juz nie przezyje czegos podobnego? Tego sie nie wie. Mozna nie chciec i juz, ale pytanie dlaczego?

[Sir Charles]

Skad wiedziala, ze juz nie przezyje czegos podobnego? Tego sie nie wie. Mozna nie chciec i juz, ale pytanie dlaczego?

Tu nie chodzi o szansę na przeżycie, tylko o pewną specyficznie pojmowaną wierność, tak mi się wydaje. W każdym razie czuję, że pani z opowieści Mony jest mi generalnie bliższa, niż pan z Twojej. Chociaż zauważ, że on też przybiegł do Ciebie

zmieszany, zatroskany, z problemem.

[Mysiorek]

To co robila? Zycie nie znosi prozni. Skad wiedziala, ze juz nie przezyje czegos podobnego?

Jak to skąd
Powiedz to zdobywcy korony świata (mowa o himalaiźmie) - zdobył wszystko, teraz może grać w bierki lub pochodzić po mniej wymagających pagórkach. Będzie też fajnie, ale już NIE TO!

[Soul]

Ale moim głównym celem było założenie ankiety i zobaczenie sobie proporcji głosów

Obawiam się, że ankieta nie jest miarodajna. Śmiem twierdzić, że były osoby które po prostu źle zaznaczyły (źle zrozumiały odpowiedzi) ;]