Zmiana psychiki kobiety od 20 do 24 roku życia

[Sagitarius]

Zastanawia mnie jak się zmienia psychika dziewczyny od 20 do 24 roku życia. Jakie są jej potrzeby i oczekiwania w stosunku do partnera.

[Ciekawski]

Dlaczego akurat między 20 a 24 rokiem życia? To, w jaki sposób zmienia się psychika, nie tylko kobiety, zależy od bardzo wielu czynników, gdzie wiek jest jednym z mniej istotnych. Moim zdaniem powinieneś bardziej uogólnić i zapytać po prostu jakie są oczekiwania kobiet w stosunku do partnera, choć i tak poznasz wówczas dość skrajne stanowiska.

[paula19]

Wszystko zalezy od kobiety. Ja np im jestem starsza tym powazniej mysle o założeniu rodziny.

[Lina]

Ja coraz bardziej boję się co będzie jak skończe studia...ale też z czułością oglądam maluszki i poważniej myślę o ślubie, rodzinie, dzieciach...po Wielkim Przewrocie coraz mniej we mnie ochoty na ryzyko (zwłaszcza uczuciowe) cenie sobie stabilność i jasność. męczą mnie wszelkie gierki...jestem też dużo spokojniejsza, mniej się wszystkim przejmują. po prostu wiem, że to nie koniec świata...doceniam prawdziwych przyjaciół

ale to chyba nie zależy od wieku, a pewnych doświadczeń. każdy ma inny bagaż i jego psychika może kształtować się odmiennie

[Sagitarius]

precyzujać, właśnie ciekawi mnie kiedy ogólnie kobieta zaczyna bardziej cenić stabilizacje nad " zajebistoscią "

[Lina]

ja doceniłam to po rozstaniu z facetem, który cały czas wykręcał mi niezłe numerki. Poznałam człowieka, który dał mi tyle poczucia bezpieczeństwa ile nikt inny w życiu...wydaje mi się, że trzeba się przejechać na 'zajebistości'
w tej chwili już wiem, że najważniejsze jest zaufanie, wzajemny szacunek...
u mnie to przyszło po 5 letnim, trudnym związku, w którym nie wiedziałm, że pewne rzeczy mogę mieć (np. wiarę w to co mówi)...nie ma jednego wieku. znam dojrzałe 19 i totalnie niedojrzałe 25...
ja (22lata) oczekuję zrozumienia, rozmowy...ale także uwzględniania NAS w planach na przyszłość, czego w poprzednim związku nie miałam.
Jeszcze raz podkreślę, że oczekiwania w stosunku do partnera nie zależą od wieku, ale od OSOBY

[Snowblind]

ja doceniłam to po rozstaniu z facetem, który cały czas wykręcał mi niezłe numerki. Poznałam człowieka, który dał mi tyle poczucia bezpieczeństwa ile nikt inny w życiu...wydaje mi się, że trzeba się przejechać na 'zajebistości'
w tej chwili już wiem, że najważniejsze jest zaufanie, wzajemny szacunek...
u mnie to przyszło po 5 letnim, trudnym związku, w którym nie wiedziałm, że pewne rzeczy mogę mieć (np. wiarę w to co mówi)...nie ma jednego wieku. znam dojrzałe 19 i totalnie niedojrzałe 25...
ja (22lata) oczekuję zrozumienia, rozmowy...ale także uwzględniania NAS w planach na przyszłość, czego w poprzednim związku nie miałam.
Jeszcze raz podkreślę, że oczekiwania w stosunku do partnera nie zależą od wieku, ale od OSOBY

Zacytuje kolegę z forum "Wyjdź za mnie !":D

[Golly Gee]

Sagitarius,
Jakoś dziwacznie postawiłeś problem i dziwny zakres wiekowy wybrałęś. Po co Ci to? Tu wiek nie ma znaczenia. Myślisz że w tym czasie następują jakieś drastyczne zmiany? Może się mylę, ale chyba nie. Kobietom zawsze chodzi o to samo tylko inaczej to okazują albo inaczej to nazywają

[katerina]

precyzujać, właśnie ciekawi mnie kiedy ogólnie kobieta zaczyna bardziej cenić stabilizacje nad " zajebistoscią "

Hmmm, nie sadzilam, ze to sie wyklucza Ja na przyklad ustabilizowalam sie z kims zajebistym

[Lina]

Ja na przyklad ustabilizowalam sie z kims zajebistym
_________________

Wydaje mi się, że tu o inną 'zajebistość' chodzi. nie o to, że facet jest świetny, cudowny, kochany, najlepszy...ale o pewną życiową pozę

[lollirot]

kiedy ogólnie kobieta zaczyna bardziej cenić stabilizacje nad " zajebistoscią "

ja mam zakręconą stabilizację. ogólnie znamy już imiona naszych przyszłych dzieci, myślimy poważnie i REALNIE o wspólnej przyszłości. ale po wykonaniu obowiązków zdecydowanie nie należymy do grzecznych dzieci. mam to, co mi potrzebne: partnera, któremu maksymalnie ufam i z którym jestem psychicznie bardzo blisko, a jednocześnie braku wrażeń i dobrej zabawy mi nie brakuje ^^

[Lina]

mam to, co mi potrzebne: partnera, któremu maksymalnie ufam i z którym jestem psychicznie bardzo blisko, a jednocześnie braku wrażeń i dobrej zabawy mi nie brakuje ^^

Dla mnie to też recepta na szczęście ale każdy ma inne potrzeby. zależy to od temperamentu, doświadczeń...są kobiety, które umarły by w takim związku z nudów...i jak dla mnie OK. każdy musi szukać, tego czego potrzebuje...

i jeszcze raz pytanie do Autora: po co Ci to wiedzieć? jakiś konkretny powód? i czemu akurat ten przedział wiekowy?

[złotooka kotka]

ciekawi mnie kiedy ogólnie kobieta zaczyna bardziej cenić stabilizacje nad " zajebistoscią "

W moim przypadku to... od zawsze. Nigdy mnie zajebistosc nie pociagala.

Ale fakt, czuje pewna zmiane w swoim zachowaniu.
Tylko ona sie czym innym objawia. Robie sie madrzejsza, tak zyciowo, zaczynam myslec racjonanie i nie o sobie, ale o innych.

[Pegaz]

Nie ma reguly..są takie które dojrzewają..są takie które dziecinnieją..czasem rozczarowują takie zmiany..ja najbardziej cennie równowage i niezmienność..

[Mona]

Nie ma reguly..

Otóż to, a niekiedy życie zmusza człowieka do tego, aby dojrzeć szybciej.

[Klemens]

Nie ma reguly.

Można natomiast zauważyć że związki,
które zaczeły się dla kobiety przed 20-rokiem życia
często rozpadają się w okolicach 24-go pod wpływem zmian, dojrzewania wewnetrznego.
Całkiem jakby mężczyźni nie nadążali za nimi, albo...

[krackowiaczek]

ten przedzial wieku jest nieprzypadkowy.. zauwazcie ze to juz okres kiedy zaczynaja sie zamazpujscia, nazeczenstwa.. pojawiaja sie nowe oczekiwania wzgledem kobiet ze strony rodziny, otoczenia. powoli koncza sie studia...

[Olivia]

Hmmm, coś w tym jest, bo od 20 roku życia zaczął się zupełnie nowy rozdział mojego życia. Pierwszy poważny związek, pierwsza miłość, pierwszy raz i pierwsze wielkie rozczarowanie. To bardzo wpłynęło na mnie. Dziś mam 22 lata i moje życie jest nadal mało stabilne.

kiedy ogólnie kobieta zaczyna bardziej cenić stabilizacje nad " zajebistoscią "

Ja sobie cenię zajebistość i stabilizację w jednym.

[_normalna_]

No coś w tym jest że po 20 wszystko się zmienia... Ja mając 21 lat, wyprowadziłam się od rodziców do tego studia, praca a to wszystko zmusza człowieka do tego, aby dojrzał szybciej... i to prawda , że potrzebny jest ktoś kto będzie nie tylko dawał poczucie bezpieczeństwa ale i zajebistość...

[katerina]

Mysmy zaczeli ze soba mieszkac od razu po liceum, oboje pracowalismy, studiowalismy, wynajmowalismy mieszkanie i trzeba bylo nieco dojrzec od razu. Bardzo uparci na siebie bylismy, wiec dalo rade z kryzysami po drodze. Po drodze miedzy innymi udalo mi se dorosnac chyba. Z tym, ze nie byl to proces przechodzenia od potrzeby "zajebistosci" do potrzeby stabilizacji. Potrzeba stabilizacji to cos co mam od zawsze.

[larena]

ja sie w tym przedziale wiekowym nie lapie ale to jest wiek w ktorym powazniej podchodzi sie do zycia. zaczyna sie konkretnie zastanawiac nad swoja przyszloscia, planowanie rodziny, chec bycia samodzielnym - wlasne mieszkanie itp

[Sir Charles]

cenie sobie stabilność i jasność. męczą mnie wszelkie gierki...jestem też dużo spokojniejsza, mniej się wszystkim przejmują. po prostu wiem, że to nie koniec świata...doceniam prawdziwych przyjaciół

wydaje mi się, że trzeba się przejechać na 'zajebistości'
w tej chwili już wiem, że najważniejsze jest zaufanie, wzajemny szacunek...

To jest chyba sedno sprawy. Ja nie chcę, żeby było zajebiście. Chcę, żeby było NORMALNIE. Mimo, że nie głosuję na PSL

[lollirot]

Mimo, że nie głosuję na PSL

cenie sobie stabilność i jasność.

ja też. po poprzednim związku. wspólna codzienność leczy mnie jeszcze z pewnych wyrobionych przy ex'ie zachowań - a on jest cierpliwy i przy nim mogę być najspokojniejszą osobą na świecie :-)

[ptaszek]

Zastanawia mnie jak się zmienia psychika dziewczyny od 20 do 24 roku życia. Jakie są jej potrzeby i oczekiwania w stosunku do partnera.

Niektórzy tu wspominali, że odechciewa się gierek, a pragnie się stabilizacji.
Hm... właściwie jak sięgam pamięcią (!) to nigdy nie odczuwałam potrzeby bawienia się z chłopakami, nie szukałam partnera dla zabawy, przyjemności czy swojej własnej wygody. Jeśli myślałam o związku, to zawsze z chęcią znalezienia oparcia i prawdziwego uczucia, wszystko inne przy okazji. Dobrze też zdawałam sobie sprawę, że bycie z kimś to także odpowiedzialność i duużo pracy z obu stron. I tak się zdarzyło, że trafiłam raz a dobrze Myślę, że trwałość relacji z moim obecnym partnerem wynika w dużej mierze właśnie z mojego (naszego) podejścia. Gdyby było inaczej, podejrzewam że ten związek skończyłby się po paru miesiącach, na szczęście póki co nie było żadnego poważnego kryzysu.
Jak na razie moje potrzeby i oczekiwania w stosunku do mężczyzny nie zmieniają się.
Zobaczymy co będzie dalej

[Hyhy]

Zalezy od kobiety.

Generalnie sklonny jestem potwierdzic ze dewotka bedzie dewotka a normalna panna normalna panna chyba ze zdewocieje troche:)

[Lina]

to nigdy nie odczuwałam potrzeby bawienia się z chłopakami, nie szukałam partnera dla zabawy, przyjemności czy swojej własnej wygody.

nie o takie gierki mi chodziło...raczej o pewne niedomówienia nie wiem jak to określić...np.:boję się za często dzwonić bo pomyśli, że mi za bardzo zależy i wtedy on się zacznie odsuwać i tak dalej...teraz cenię sobie jasność sytuacji. wiem, że kocham i jestem kochana. nie muszę niczego udawać...

[me19]

Mysmy zaczeli ze soba mieszkac od razu po liceum, oboje pracowalismy, studiowalismy, wynajmowalismy mieszkanie i trzeba bylo nieco dojrzec od razu

u mnie podobnie.reszta znajomych patrzy na mnie prawie jak na jakąś kure domową. Ale myślę ,że w ten sposób nasz związek wszedł własnie w taka fazę stabilności ,chociaz nigdy nie traktowaliśmy się jako parę tylko na kilka tygodni/miesięcy. Właściwie to nigdy nie szukałam faceta z których mogłabym jedynie poszalec ,pokazac sie koleżankom itp nawet w wieku kilkunastu lat. Inna sprawa ,że teraz nieco tego załuję,że nie "wyszalałam" się w wolnych związkach:) Ale w tym momencie nic już nie chcę zmieniac.