W pogoni za szczęściem

[AMX]

Na pomysł stworzenie takiego tematu tknęły mnie ostatnie wieści i opowieści od dawnego znajomego ze studiów . Co on akurat opowiadał nie ma tutaj najmniejszego znaczenia ale jego historie spowodowały,iż zacząłem się ( i nie tylko ja) zastanawiać co tak naprawdę chcę w życiu osiągnąć,czego dokonać. Co jestem wstanie poświęcić dla realizacji swoich marzeń i czy w ogóle jest sens poświęcać cokolwiek dla ich realizacji. I teraz jestem ciekaw jak to u was wygląda. Czy wasze marzenia idą z w zgodzie z rzeczywistością,czy może zostały pogrzebane na rzecz codzienności i po prostu o nich nie myślicie. A może udało wam się znaleźć kompromis pomiędzy jednym a drugim, taki złoty środek. Jak to u was wygląda

[Krzych(TenTyp)]

Bardzo ciekawy temat osobiście myślę ze można by na ten temat napisać jakiś traktat filozoficzny.

Z wiekiem u mnie wszystko stało się prostsze, bardziej zrozumiałe i do każdej rzeczy która spotyka mnie na mojej drodze podchodzę indywidualnie. Staram się nie popadać w schematy myślowe i wyciągam z tego coraz więcej dla siebie. Myślę ze szczęście i sukces osiągamy wtedy kiedy jesteśmy samo świadomi. Mamy pełną akceptacje zjawisk które nas otaczają i kierujemy się doświadczeniem i intuicją w zdobywaniu następnego dnia. Mniej myślenia więcej reagowania.

Marzenia odgrywają zawsze dużą rolę pomiędzy tym co jestem wstanie się nauczyć z żeczywistosci a tym co jeszcze nie nastąpiło lub może się wydażyć. Te najbardziej ekscytujące staram sie wprowadzać w życie. A to co wprowadzam w życie jest napędzane auto motywacją i pozytywnymi informacjami zwrotnymi których poszukuje. Wiele niepowodzeń życiowych które udało mi się przeżyć nauczyły mnie jednego ze nie można się poddawać nigdy. To też napędza mnie w każdym calu, wystarczy wmówić sobie ze da się radę. Sukces który z tym przychodzi zwłaszcza w trakcie pokonywania daje większą motywacje niż sam efekt końcowy.

Z drugiej strony nie mam nadzieji w nic co sam nie stworzyłem lub nie jest stworzone z moim udziałem. Wbiłem sobie do głowy to że nie da się zniszczyć czegoś czego samemu się nie stworzyło. W życiu każdego człowieka przydaje się moment w którym tracisz wszystko i musisz budować wszystko od nowa. To daje poczucie bezpieczeństwa, jeżeli ktoś potrafi odnaleźć się w asekuracyjnej naturze człowieka. Myślę że nawet warto pozbawić się do końca całego własnego człowieczeństwa bo to sprawia ze myśli się tylko o sobie, żeby zrozumieć ze nie jest się pępkiem świata i trzeba żyć dla innych.

Marzenia są piękne trzeba je pielęgnować i znaleźć czas i szansę żeby je realizować. Taki jest mój pomysł na żeczywistość. Czasem jednak nie mogę się dogadać z ludźmi którzy nie chcą mażyć i nie chcą myśleć że jesteśmy kowalami losu swojego i innych. Ze myśl kreuje zeczywistość. Ja jestem szczęściem i jeżeli ktoś chce swoje szczęscie dzielić ze mną jest moim przyjacielem. Szczęście dla mnie to poczucie bezpieczeństwa zwłaszcza dla mojej rodziny, euforia (zwłaszcza ta po dragach),
możliwość wyrażanie się poprzez najróżniejsze media, i odkrywanie wszystkiego co nowe.

Rada dnia: Jeżeli chcesz być człowiekiem sukcesu, być zdrowym i szczęsliwym przejdź na satanizm. Ale nie ten teologiczny a filozoficzny. Polecam =]

[pani_minister]

Jeżeli chcesz być człowiekiem sukcesu, być zdrowym i szczęsliwym przejdź na satanizm

Kojarzycie te reklamy z londyńskich autobusów?
There's probably no God. Now stop worrying and enjoy your life.


Ja nie mam celów. Moim celem jest brak celu. Wszystko jest na dobrej drodze ku osobniczemu poczuciu zadowolenia w godzinie ostatniej I nie czuję się częścią żadnej pogoni dzięki temu. Jakiś tam plan jeden i drugi czasem zaistnieje, ale dość często zmienia się w inny lub zgoła przeciwstawny.

Czy wasze marzenia idą z w zgodzie z rzeczywistością,czy może zostały pogrzebane na rzecz codzienności

Moja codzienność jest moim marzeniem i od kiedy pamiętam, nim była. To nie jest jakiś krok wstecz, to po prostu mój habitat i kanwa do mandali.

[Miltonia]

Ja do tego mniej "filozoficznie" podchodze niz Krzych.

Jedno, co wydaje mi sie wazne, to zeby marzenia byly realne. Marzac o nierealnym zawsze mamy wytlumaczenie, ze nie wyszlo, ale caly czas rodzi to rowniez frustracje. Wiekszosc ludzi tylko marzy. Dla mnie takie marzenia nie maja sensu, sa nawet szkodliwe. Sprawiaja, ze czlowiek zyje marzeniami, ale nigdy nie zaczyna ich realizowac. Czesto sam juz zatraca ta perspektywe.

Tylko ze tytul jest o szczesciu, a w temacie jest o marzeniach. Jedno z drugim nie musi miec nic wspolnego. Realizacja marzen wcale nie musi dawac szcescia. Mi daje na krotka chwile. Potem juz mnie nie cieszy, ze je zrealizowalam, mam nastepne i jestem niezadowolona, ze jeszcze ich nie zrealizowalam, realizuje, jestem znow szczesliwa przez momencik, a potem mam juz nowe plany i tak w kolko. Za to, dzieki takiemu podejsciu, dlugo utrzymuje mi sie cos, co w psychologii nazywa sie dobrostanem i co jest o wiele cenniejsze niz szczescie.

Zeby dla realizacji marzen niczego nie poswiecac, trzeba marzyc o duperelach, latwiznach. Wlasnie o to chodzi, zeby ich realizacja czegos od nas wymagala.

AMX, to co piszesz oznacza, ze Ty dopiero zastanawiasz sie nad szczesciem i marzeniami. A to jest podstawa, zeby wiedziec co nam moze szczescie czy zadowolenie dac, co prowadzi do realizacji marzen.

A Polacy marza teraz podobno (z badan) o prywatnej szkole dla dzieci, wlasnej firmie, domu, samochodzie typu suv, zatrudnieniu sprzataczki. No i nie wiem, jak to jest powiazane ze szczesciem. Dla czesci osiagniecie tego bedzie pelnia szczescia, inni beda szukac szczescia w satysfakcji z pracy, we wlasnym rozwoju. Chociaz najlatwiej osiagnac dobrostan marzac o dobrach materialnych i zdobywajac je. Jesli o to chodzi, wiekszosc ludzi jest dosc prosta

[TFA]

Mniej myślenia więcej reagowania.

Ja mysle ze tu jest klucz, ludzie za duzo czasu traca na myslenie, a za malo dzialaja.

[Miltonia]

Ale dzialanie a reagowanie to zupelnie co innego Reagowanie opiera sie na emocjach, na czuciu. W realizacji marzen pewnie rzadko sie to sprawdza. Za to dzialanie juz tak, jak najbardziej.

[PFC]

Realizacja marzen wcale nie musi dawac szcescia. Mi daje na krotka chwile. Potem juz mnie nie cieszy, ze je zrealizowalam, mam nastepne i jestem niezadowolona, ze jeszcze ich nie zrealizowalam, realizuje, jestem znow szczesliwa przez momencik, a potem mam juz nowe plany i tak w kolko.

Cóż, mam podobnie. Gdy osiągam jakiś z założonych celów, to nawet jeśli dążenie doń było czymś ekscytującym, to w momencie dokonania jego realizacji, staje się on czymś miałkim, w gruncie rzeczy zbędnym... Neutralnym emocjonalnie etapem życia, przez który należało przejść. ...Tym sposobem egzystencja ma jest jakby korowodem specyficznych rozczarowań, do których nie przykładam wszakże większej wagi.

W szczęście jako takie nie wierzę i nie szukam go. Marzenia interesują mnie o tyle tylko, o ile działają inspirująco. Tak naprawdę niemal wszystko co robię - robię ze specyficznie pojmowanej ciekawości, a gdy zostaje ona zaspokojona: powraca chłodna obojętność.

[AMX]

Tylko ze tytul jest o szczesciu, a w temacie jest o marzeniach

Tytuł zaczerpnąłem z filmu o Chrisie Gardnerze.

AMX, to co piszesz oznacza, ze Ty dopiero zastanawiasz sie nad szczesciem i marzeniami. A to jest podstawa, zeby wiedziec co nam moze szczescie czy zadowolenie dac, co prowadzi do realizacji marzen.

Wiem,że to jest punkt wyjścia.Tylko,że w tym momencie zastanawiam się czy jestem w stanie sięgnąć po to co jest w mojej sferze marzeń, co było już od dawna i czy mi się to opłaca.I niestety z chłodnej kalkulacji wychodzi,że nie.Musiał bym zmienić o 180 stopni całą moją rzeczywistość a to zaś by się wiązało z zainwestowaniem jakichś tam moich skromnych dokonań w bardzo niepewny interes.Znając życie,nawet gdybym osiągnął to co chcę to euforia trwała by może z tydzień a później by to spowszedniało.Tak jak już pisaliście wcześniej ,w realizacji marzeń najbardziej ekscytujący jest sam proces realizacji marzenia a nie jego spełnienie.Zresztą ,tak jak pisała Miltonia o Polakach w mojej obecnej sferze celów są głównie dobra materialne. No i tu następuje rozbieżność pomiędzy tym co sobie po cichu marzyłem jak byłem na studiach czy w liceum a tym co przynosi mnie jako osobie mającej życie zawodowe,otaczająca rzeczywistość.Bo w tym momencie zakup mieszkania czy dwóch wydaje się bardziej racjonalny niż zainwestowanie pieniędzy w roczny wyjazd na kurs językowy do Japonii,czy próba przejechania autostopem Nowej Zelandii.

[Hyhy]

Dla mnie to kobieta i przyjaciele na ktorych moge polegac i wiem, ze mnie nie zawioda. Reszte sie osiagnie kiedys, powoli.

Na razie chyba moge powiedziec, ze nie jestem szczesliwy przynajajmniej nie do konca. A tak dla siebie - lubie byc wolnym, to mi daje ogromna satysfakcje.

[ksiezycowka]

zacząłem się ( i nie tylko ja) zastanawiać co tak naprawdę chcę w życiu osiągnąć,czego dokonać.

Nie uważasz, że trochę późno?
Ja doskonale wiem co w perspektywie kilku najbliższych lat chcę osiągnąć i czego dokonać. Nie są to jakieś wielkie cele. Będzie mnie to kosztować sporo pracy, ale przy odrobinie szczęścia powinno się udać.

[Ted Bundy]

Ja do dziś nie wiem, gdzie docelowo, konsekwencji będę. Tzw wiem. Tam gdzie każdy - w urnie, na cmentarzu A co wyszarpię pazurami w międzyczasie, to moje.

[Martinoo]

mój habitat i kanwa do mandali.

[AMX]

Nie uważasz, że trochę późno?

Wiesz w sferze zawodowej/materialnej to mnie więcej wiem co chce osiągnąć i staram się powoli to realizować .Bardziej chodzi mi o to czy można pogodzić swoje niezrealizowane marzenia z celami,których osiągnięcie wydaje się najbardziej racjonalne i oczywiste ze względu na rzeczywistość w której egzystujemy.

[Krzych(TenTyp)]

Kojarzycie te reklamy z londyńskich autobusów?
There's probably no God. Now stop worrying and enjoy your life

Nie ja pamietam 3 Lions are better then one
Z koszulki kumpla który był w londynie i przysłał mi zdjęcie.
Nigdy nie byłem w londynie.

Ale dzialanie a reagowanie to zupelnie co innego

Bardzo precyzyjnie.

W realizacji marzen pewnie rzadko sie to sprawdza.

Ja tylko realizuje marzenie kiedy działam pod wpływem emocji i chwili, w innym przypadku realizuje chłodny plan bez entuzjazmu, który przewiduje ze mogą być jakieś trudności w jego osiąganiu. Nie lubię kalkulacji, bo chłodna kalkulacja jest chłodna.

[Martinoo]

Wiesz w sferze zawodowej/materialnej to mnie więcej wiem co chce osiągnąć i staram się powoli to realizować .Bardziej chodzi mi o to czy można pogodzić swoje niezrealizowane marzenia z celami,których osiągnięcie wydaje się najbardziej racjonalne i oczywiste ze względu na rzeczywistość w której egzystujemy.

Jest pewien problem z marzeniami - są ulotne. Może zauważyłeś, że wraz z wiekiem zmieniają się priorytety.

[Off top]
Pisząc priorytety nie myślę o rodzinie, dzieciach, stałej pracy i o tym wszystkim o inni Ci montują w głowie.
[/Off top]

Chodzi mi o to, że marzenia z młodzieńczych lat przestają mieć znaczenie bo zmienia się system wartości.

Np:
-Kiedyś marzyłem o tym żeby mieć dużo pieniędzy. Dziś wiem, że kasa nie pomoże samotności.
-Kiedyś nienawidziłem kogoś za coś, dziś rozumiem jego postępowanie.

Jeśli chodzi o marzenia typu; wakacje w Tunezji, piękny naszyjnik wysadzany diamentami, Radeon 4870x2 to są to marzenia gówno warte.

Prawdziwe marzenia czyli te które zalegają w nas długi czas powinno się nazywać celami nadrzędnymi. I tak podświadomie będziesz do nich dążył.

Jako, że cele te są zazwyczaj mało osiągalne na obecny czas często z nich rezygnujemy. Ale nic to - czym prędzej kartka i długopis w łapę. Rozpisać cel nadrzędny na mniejsze cele rozłożyć na przedziały czasowe i do roboty.

Trywialne to ale zegar tyka tik-tak

[AMX]

Jest pewien problem z marzeniami - są ulotne. Może zauważyłeś, że wraz z wiekiem zmieniają się priorytety.

Wiesz Martinoo, nie napisałeś nic odkrywczego,Bo już dawno uświadomiłem sobie te wszystkie rzeczy o których napisałeś,łącznie z zegarem który coraz bardziej nieznośnie zaczyna dawać o sobie znać. Normalnie nie roztkliwiał bym się nad tymi rzeczami,żył bym zgodnie z priorytetami ,które racjonalnie dopasowują się do wieku a niezrealizowane marzenia rzucił bym na kanwę fantasmagorii wczesnej młodości.Tylko problem polega na tym,iż nagle spotykasz kogoś,kto ot tak bez niechcenia lekko to wszystko o czym ty sobie tam kiedyś marzyłeś realizuje. I takie coś może dać do myślenia i snucia refleksji na własnym jestestwem.

[pani_minister]

[...]

Especially for you, w wersji werbalnie rozbudowanej, bo wcześniej mi się nie chciało rozbudowywać, skoro można było krócej i trafnie:

moje otoczenie, środowisko, codzienność, całość najróżniejszych wpływów, warunków, możliwości i zagrożeń jest po prostu kanwą, pustym, asensownym i acelowym płótnem, czekającym na to, co z nim zrobię i w jaki sposób w swym życiu wykorzystam. Na moją reakcję, na to, aż zdecyduję, jakie elementy uczynić mi bliższymi, a jakie pominąć, które spriorytetować, a które odpuścić. Które klocki wybrać i co z nich zbudować, być może w czasie budowania trzy razy zmienić zdanie - a potem całość rozpirzyć w drzazgi. Usypać kunsztowną mandalę z kolorowych ziaren piasku, wiedząc, że jedynym jej przeznaczeniem jest zniszczenie jej na koniec i wystawienie na wiatr. I tak w koło Macieju, obrazek za obrazkiem. Reakcja właśnie, na to, co dookoła i grzebanie się w tej własnej reakcji i zastanawianie się wynikające z pustej ciekawości, dlaczego reakcja jest taka, a nie inna, po trosze wiwisekcjonistyczne.

I celem jest właśnie to usypywanie bezcelowe i bezsensowne, to, w jaki sposób pozwalam środowisku na mnie działać, zachowanie wrażliwości na bodźce i umiejętność ich odczuwania w ogóle. To, czy będę je odczuwała we własnym mieszkaniu, czy wynajętym, w Polsce czy w Bogocie, z kasą czy bez, pracując w tym czy innym zawodzie - to już scenografia, nie cel.

[Krzych(TenTyp)]

Bardziej chodzi mi o to czy można pogodzić swoje niezrealizowane marzenia z celami,których osiągnięcie wydaje się najbardziej racjonalne i oczywiste ze względu na rzeczywistość w której egzystujemy.

Ja podchodzę do tego tak, wszystko co nam się wydaje i wszystko co wydaża sie przed naszymi oczami dzieje się wyłącznie pomiedzy uszami. Marzenie choćby najbardziej nierealne generują mnogość pozytywnych emocji które można "przypisać" do wydarzeń które dzieją się w naszym życiu. Mi np kiedyś marzyło się mieć bardzo pozytywny wpływ na życie niektórych osób. Nie udało się to w 100% jak chciałem, ale jak cofam się myślami to marzenie realizowało się w najbardziej nieoczekiwanych momentach.

moje otoczenie, środowisko, codzienność, całość najróżniejszych wpływów, [...] po trosze wiwisekcjonistyczne.

W zasadzie to bardzo podobny pogląd do mojego, tylko ja się jeszcze "karmię" tym co pozytywne wynika z samego wpływu na środowisko. To jedyny sposób jaki udało mi się wykombinować żeby nie zatracić poczucia tego ze wszystko ma sens.

[shaman]

Szczęście to dla mnie uczucie. To mam.

Precyzyjniej i/lub przyziemnie: twórcza praca w kilku z preferowanych branż, rozwijanie zainteresowań, dobre towarzystwo; auto; dach nad głową; lustrzanka; kamera cyfrowa; swobodny dostęp do zaspokajaczy potrzeb podstawowych; towarzyszka życia; harmonia.

Niektóre z powyższych mam, inne mam na podpis zamiast na własność, reszta na dobrej drodze. Nie poświęcam niczego, co byłoby wartościowsze od celu. Nie poświęcam niczego, czego poświęcenie wiązałoby się z zaprzeczeniem swemu światopoglądowi. Bardzo rzadko spowalnia to proces przybliżania się do celu, ale jako że nie stawiam wyśrubowanych terminów - nie ma to większego znaczenia.

Tak to u mnie.

[Ted Bundy]

miłość i pieniądze. Tak, to dobre mierniki radości i szczęścia.

[PFC]

miłość i pieniądze. Tak, to dobre mierniki radości i szczęścia

Na pewno nie tak dobre jak wolność od absurdów tego świata i ludzi, którzy je generują. Jednym słowem: splendid isolation, dystans, głębia refleksji... Pieniądze i miłość są zbyt wtórnymi sprawami, by przykładać do nich większą wagę. Przyjdą, odejdą i co pozostanie?

[Ted Bundy]

splendid isolation, emigracja wewnętrzna, terminów jest wiele tylko czy warto cały czas w cieniu, w tyle, spokojnie, ustępować a nie brać co Ci się należy?

[PFC]

tylko czy warto cały czas w cieniu, w tyle, spokojnie, ustępować a nie brać co Ci się należy?

Wystarczy brać tyle, ile potrzeba, a to niekoniecznie to samo.

[kot_schrodingera]

AMX, jesteśmy w podobnym wieku więc pewnie masz podobne do mnie przemyślenia. nie mamy na szczęście po 16 lat. a to oznacza że za jakieś 40, 50 lat podpiszą nam kartę zgonu. i oby to lekka była śmierć. nie wiem jak ty, ale ja czuję ograniczenie tego czasu. odkładanie planów na kolejne naście lat to ryzyko że jak będziemy panami w średnim wieku nie będzie nam się chciało. a czymże byłby Aleksander III wielki bez swych marzeń? Pewnie kolejnym numerkiem. Przechodzimy teraz do tego czym są nasze plany. Ja osobiście nie chcę być nic nie znaczący trybikiem w maszynie życia. Żyj tak by ludzie którzy cię znali nudzili się po twym odejściu...

Musiał bym zmienić o 180 stopni całą moją rzeczywistość a to zaś by się wiązało z zainwestowaniem jakichś tam moich skromnych dokonań w bardzo niepewny interes.

mam nadzieję że nie zamierzasz zagrać w partyjkę pokera teksańskiego?

[AMX]

AMX, jesteśmy w podobnym wieku

Nie no pojechałeś

[Andrew]

Marzenia moga sie stać przekleństwem czlowieka jak i pogon do ich realizacji.
Jesli Twoje ambicje nie sa wygórowane, a ich realizacja mozliwą - jest dobrze, w innym przypadku ...patrz poczatek postu
Wszystko zalezy ile wysiłku chcesz wlozyc w ich osiągniecie i jakie one są.
Ja tam duzo nigdy nie chcialem , i banalnie to zabrzmi , ale zawsze chcialem byc zdrowy , robic to co lubię , byc kochanym , kochać , miec dom ( Home) , rodzinę dzieci i pieniadze , nie za duzo ! ale w sam raz i jak narazie wszystko mam - ale gdybym zamarzył miec posiadłosc wartą 8 mil dolarów - to było by kiepsko !
Mnie tam jest swietnie i zmian mi nie potrzeba. <browar>

[PFC]

ale zawsze chcialem byc zdrowy , robic to co lubię , byc kochanym , kochać , miec dom ( Home) , rodzinę dzieci i pieniadze

Faktycznie niewiele chciałeś. ...Większosć ludzi tego nie ma.

[Miltonia]

AMX, da sie realizowac marzenia i zyc racjonalnie. Kup mieszkania, wynajmuj, nazbieraj na wycieczke do NZ trzymajac przez jakis czas zeby w scianie. NZ jest sliczna i warto!

Ja zmienilam swoje zycie o 180 %, zaryzykowalam i sie udalo, ale mialam tez plan na to, ze moze sie nie udac.

Mam dosc (bardzo!) racjonalne podejscie do zycia i uwazam, ze dopiero to pozwala na danie sobie miejsca, prawa i mozliwosci na kaprysy i przyjemnosci. Praca moze byc celem i spelnieniem marzenia, czescie jednak jest zlem koniecznym. Fajnie jesli dzieki niej mozna sobie pozwolic na kaprysy.

I nie wierz w to, ze ludziom osiaganie celow przychodzi bez wysilku. Po prostu tacy ludzie potrafia to robic, tego wysilku nauki dokonali juz wczesniej i teraz moga pozwolic sobie na swobode. Na szczescie trzba zapracowac, nie przychodzi ot tak.

[Andrew]

Faktycznie niewiele chciałeś. ...Większosć ludzi tego nie ma.

a zebys wiedział, ze niewiele ! posłuchał bys tych wszystkich narzekajacych na swe zycie , a mają tyle samo co ja, albo i wiecej Ja im zawsze powtarzam Rozejrzyj sie w koło ! spójrz na siebie w lustrze ! i dziekuj za to co masz , bo jutro mozesz zostac kaleką , wyladowac pod mostem zachorowac na raka docen to - co Ci dane zostało .

[PFC]

posłuchał bys tych wszystkich narzekajacych na swe zycie , a mają tyle samo co ja, albo i wiecej

No to już faktycznie bluźnierstwo.

spójrz na siebie w lustrze ! i dziekuj za to co masz , bo jutro mozesz zostac kaleką , wyladowac pod mostem zachorowac na raka docen to - co Ci dane zostało .

Och ludzie generalnie im mają więcej, tym więcej chcą. Nawet z nadmiernie zmitologizowaną "Solidarnością" identycznie było. ...Moim zdaniem w tym temacie najlepiej przyjąć teorię podwójnej predestynacji. Wtedy zarówno Ci, którym wiedzie się dobrze, jak i Ci, którym wiedzie się źle - znajdą dla siebie wygodne wytłumaczenie i ogólnie mniej frustracji będzie.