"Gordon Ramsay, czyli biała brytyjska małpa"
[Piekło w kuchniach]
- Ty pier***lona polska szmato – miał wściec się z powodu niewykonanego polecenia szef kuchni. Dalej scenariusz wydarzeń miał przebiegać tak: szef podbiega do kelnera, który odwrócił się do niego tyłem, i zaciśniętą pięścią uderza go w plecy między łopatkami. Czy to fragment jednego z dramatycznych reality show z życia restauracyjnych kuchni nakręcony z udziałem Gordona Ramsaya? Nie, to relacja sceny z życia kelnera zatrudnionego w jednej z jego prawdziwych restauracji. Porywczość, niewyparzony język, którymi zabawia widzów w programach ze swoim udziałem, według naszych rozmówców, jest codzienną rzeczywistością tysięcy pracujących w brytyjskim cateringu Polaków.
Problem dotyczy również, tych którym przyszło pracować w restauracjach Ramsaya. Gordon Ramsay stał się najsłynniejszym kucharzem Wielkiej Brytanii dzięki swoim występom w takich reality show, jak „Hell’s Kitchen” czy „Ramsay’s Kitchen Nightmares”. Występuje w nich w roli kucharza eksperta, który odwiedza zaplecza znajdujących się w tarapatach restauracji. Szefując w kuchni przez jakiś czas zaprowadza w niej swoje porządki i doradza szefostwu, jak stworzyć lokal z gastronomią doskonałą. Szczególnie uwielbianymi przez telewidzów smaczkami programu są częste wybuchy niekontrolowanej furii głównego bohatera, który swoich podwładnych obrzuca wyzwiskami, psychicznie terroryzuje, a nawet rzuca w szale kuchennym sprzętem. Po kilku miesiącach od takiej terapii odwiedza restaurację ponownie, aby sprawdzić, które z jego instrukcji właścicielom udaje się realizować i co jeszcze wymaga poprawy. Gordon Ramsay jest również właścicielem 14 luksusowych restauracji, z których 9 znajduje się w Londynie, dwie w Nowym Jorku, dwie w Tokio i jedna w Dubaju. Jest jednym z trzech brytyjskich kucharzy, których chociaż jedna restauracja otrzymała najwyższą notę trzech gwiazdek w rankingu najbardziej prestiżowego przewodnika po restauracjach świata – „Michelin Guide”.
Tyrania kucharzy
Tym razem ofiara opisanego na początku zdarzenia nie dała za wygraną. Jego oficjalna skarga trafiła do najwyższego kierownictwa firmy. Nadpobudliwy kucharz dostał... upomnienie. Poszko- dowany właśnie odchodzi z firmy. Nie chce komentować, ani podawać żadnych szczegółów. Jak mówi, obawia się, że jeśli będzie sprawiał kłopoty, nikt z branży cateringowej w Londynie już go nie zatrudni. Gordon Ramsay to potężna postać na brytyjskim rynku cateringowym. Paweł Kisiel miał okazję doświadczenia kultury pracy w londyńskiej restauracji „Maze”, należącej do Gordona Ramsaya. - W kuchni panuje okropna atmosfera – relacjonuje. – Najdrobniejszy błąd, czy ponowne pytanie dla upewnienia się miało kończyć się furią i wyzwiskami ze strony kucharza: „fuc***ing Polish cunt” – cytuje. Według jego relacji, poszturchiwania, a nawet kopnięcia miały być na porządku dziennym. - Nie mocne, ale przecież pracownik jest nietykalny – oburza się. - Praca w „Maze” jest bardzo ciężka. Nie można się oprzeć ani zamienić słowa z kolegą. Kucharz jest tam bogiem i sprzeciwić mu się nie śmie nawet główny menedżer restauracji – opisuje. Przy tym, jak twierdzi Łukasz Kisiel, niższy personel kuchenny miał być zmuszany do pracy po szesnaście godzin pięć dni w tygodniu, co nie znajduje odzwierciedlenia w zarobkach. - Zostałem zwolniony z dnia na dzień za to, że nie zareagowałem na wezwanie z kuchni – opowiada inny z chłopaków, który pracował jako kelner w restauracji Gordona Ramsaya. – Nie zareagowałem na wezwanie, bo to, czego dotyczyło, nie należało do moich obowiązków, zwłaszcza że byłem zajęty czymś innym, a w kuchni znajdowały się trzy inne osoby odpowiedzialne za ich wykonywanie – wyjaśnia. Jednak kucharz, jak podaje, upatrzył sobie właśnie jego, jako winnego niesubordynacji. Zwyzywał go w obecności wszystkich pracowników, a nawet obecnych w specjalnej sali z widokiem na pracę kuchni gości. Miał używać przy tym rasistowskich epitetów odnoszących się do narodowości chłopaka. Ten, jak mówi, wyszedł z kuchni bez słowa do sali restauracyjnej. Po jakimś czasie przyszedł do niego menedżer. - Powiedział, że już tu nie pracuję – wspomina chłopak.
Jak obozy pracy
- W jego restauracjach jest prawie jak w obozach pracy – twierdzi inna z kelnerek, która pracowała w jednej z nich. Też nie chce podawać szczegółów pozwalających ją zidentyfikować. - Wytrzymałam tam rok. Teraz każdy restaurator będzie mi bił pokłony na widok mojego CV. Nie chcę zaprzepaścić tego poświęcenia robiąc sobie wroga w kimś, kto jeszcze przez wiele lat będzie mi wystawiał referencje – tłumaczy. Podobno przytyki to była w jej pracy codzienność. - Do podającego mu kawę ciemnoskórego chłopaka starszy kucharz miał rzucić pogardliwą uwagę: „Twoja skóra i tak jest ciemniejsza niż ta lura” – opowiada. - Jedną z kelnerujących dziewczyn wyzwał od „pierd***lonej suki”, bo wyszła na chwilę do toalety w trakcie pracy – wspomina. - A przecież to naturalna sprawa. Zwłaszcza że w czasie trwającej często i po dwanaście godzin zmiany, pracownikowi przysługuje tylko jedna półgodzinna przerwa. Ściany na zapleczu restauracji pomalowane były na biało-czerwono, również w toalecie przy pisuarach. - Kucharze, głównie Brytyjczycy, naśmiewali się, że nareszcie mogą nalać na tych Polaczków – wspomina. - Tymczasem większość personelu na niższych stanowiskach w kuchni i sali restauracyjnej to Polacy właśnie. - Żaden Anglik nie wytrzymałby w tej pracy nawet dwóch dni. Zresztą żaden się o nią nie stara – twierdzi dziewczyna.
Groźny komunikat
Częściowo potwierdza to Darren Pedersen, menedżer jednej z restauracji w sektorze dla VIP-ów na nowym stadionie Wembley. - Kiedyś w kuchniach pracowało po kilkadziesiąt osób. Każdy wykonywał tylko swoją część. Był na przykład osobny kucharz do obierania ziemniaków – mówi. Dziś kultura pracy się zmieniła. Każdy musi robić wszystko. Nawet moment bezczynności nie jest dozwolony. Gdy jest wolna chwila, najlepiej szybko znaleźć sobie zajęcie, na przykład ścieranie blatów, czy poprawianie ułożenia produktów w szafkach. W przeciwnym razie wyższy rangą kucharz znajdzie dla pracownika dużo bardziej „zajmującą” czynność. Z jego doświadczeń wynika też, że wielu kucharzy uważa przygotowywane przez siebie dania za dzieła sztuki, a siebie za artystów. Domagają się więc uznania i hołdów jak primabaleriny. - Gdy tylko coś jest nie po ich myśli, wpadają w szał – mówi. – Pośpiech, stres i agresja są dziś w brytyjskich kuchniach bardzo częste – ocenia. Wielokrotnie w swojej karierze musiał interweniować w kuchni w obronie swoich obsługujących salę restauracyjną pracowników. - Rozumiem ich stresy, ale jeżeli kucharze wyładowują się, dręcząc kelnerów, odbija się to na obsłudze gości, którzy mogą paść ofiarą frustracji kelnerów – przekonuje. W prasie wciąż widzi ogłoszenia restauracji Gordona Ramsaya o naborze personelu. - Czy to dlatego, że nikt tam nie wytrzymuje na dłuższą metę? – zapytuje. Jego zdaniem, show z udziałem kucharza zachowującego się tak, jak Gordon Ramsay, nigdy nie powinien ukazać się w telewizji. - To groźny komunikat dla wszystkich pracujących w biznesie, że tak można, a co gorsze, może nawet trzeba traktować swoich pracowników – ostrzega. Mimo starań „Polish Express” nie udało nam się uzyskać komentarza ze strony Gordon Ramsay Holdings. Relacje naszych rozmówców, mimo iż w większości anonimowe, skłoniły nas do podjęcia tego tematu, bowiem sygnalizują one problem, z którym coraz częściej spotykamy się, żyjąc i pracując na Wyspach.
ręce opadają,nieprawdaż?
Jak ten biały,brytyjski śmieć miał czelność odnieść się w taki sposób do członka swojej rasy ?
Na sznur!
Tacy są jeszcze gorsi niż Mol. Bo są zdrajcami i renegatami.
,
i jak ten kraj ma byc lepszym
Flaki mi się wywracają, ilekroć jego mordę widzę.
![:]](./images/smilies/krzywy.gif ":]")
Jedyna stała w życiu to zmiana